WONFORD 13/10 – Endgame

Bienvenidos a la última entrada del blog Vigo en Inglés de los estudiantes de Wonford.

El día comienza en plena noche, pues tenemos que juntarnos los tres grupos para salir hacia Londres con el tiempo suficiente para facturar y pasar los controles del aeropuerto. Por esta razón, nos reunimos por última vez en el Coach Park a las 4:30. Una vez conseguimos meter todo el equipaje en el autobús y comprobar que todos estamos listos, nos marchamos hacia el aeropuerto de Londres.

El tráfico es casi nulo a estas horas en un domingo y llegamos a nuestro destino unos minutos antes de las 8:30.

Esperando al embarque en Heathrow.

Ya en el mostrador de facturación comienzan los nervios relacionados con el peso de la maleta. Tras varias sorpresas muy positivas en este tema y una maleta con un ligero exceso que fue exonerada de la penalización, nos dirigimos al control de entrada. Este control es muy estricto debido a la importancia de una ciudad como Londres. Tras deshacernos de un yogurt y un poco de agua que nos había sobrado del viaje continuamos. A excepción de un par de cremalleras y cinturones que suenan en el detector y un poco de pasta de dientes que nos han de analizar, pasamos rápidamente el control.

Volando hacia Madrid.

Una vez dentro, solo tenemos que esperar a que anuncien la puerta de embarque, así que disfrutamos de una hora para comer algo y reponer fuerzas. El vuelo parte sin retrasos y llegamos a Madrid sobre las tres de la tarde. Con casi cuatro horas para que anuncien la puerta de embarque después de pasar el control de pasaportes, aprovechamos para comer y mirar las tiendas de la zona dutyfree.

A punto de volar hacia Vigo.

La tarde se nos hace un poco larga debido a la espera y a que llevamos muchas horas de viaje. Una vez en la puerta de embarque, todos están deseosos de montar en el avión, pues nuestra meta se ve más cerca que nunca. El vuelo tarda diez minutos más en salir debido a que tenemos que despegar en sentido opuesto a causa de un cambio en la dirección del viento. Sin embargo, la hora prevista sigue sin alterarse. Al acercarnos a Vigo la niebla nos da la bienvenida y el piloto nos avisa de que va a hacer un aterrizaje de precisión, por este motivo tenemos que apagar completamente todos nuestros dispositivos electrónicos. A pesar de que es una maniobra bastante normal, sobretodo en el aeropuerto de Vigo y que Peinador cuenta con un buen sistema de aterrizaje con niebla, algunos estudiantes les impresiona este hecho. Pero una vez tomamos tierra sin mayor problema todos están eufóricos, probablemente porque vuelven a ver a sus familias que están esperando para darles un caluroso recibimiento.

El último vuelo.

Y con esto acaba la experiencia de Vigo en Inglés para los estudiantes de Wonford de 2019. Gracias a todos los que habéis seguido este blog durante las tres semanas y más aún a todos los estudiantes que han formado parte de él: Iago, Uxía, Sabela, Borja, Daniel, Elena, Laura, Loreto, Paula, David, Hugo, Aday, Nicolás, Alexia, Albany y Hevellyn.

Hasta siempre.

HENDON – bitácora final de viaje

Hola, aunque ya me despedí de tod@s quisiera que mi último post en este blog reflejara la palabra de una de las 26 protagonistas del viaje, Alba, alumna del Santa Irene. ¿Quién mejor que una de las participantes para ponerle palabras a esta experiencia ?

Si me pidiesen que hablase de estas 3 últimas semanas no sabría por donde empezar.

Empecé esta aventura con algo de miedo y mucha ilusión. El primer día lo pasamos entre aviones, buses y aeropuertos. Todas (las chicas de Santa Irene) estábamos inquietas por las familias, por como sería el día a día, por si nos llevaríamos bien con “los otros niños” (que en ese momento todavía no conocíamos). De eso último no tuvimos que preocuparnos apenas, porque pronto empezamos a hablar.

Llegó el sábado. Nuestra primera gran excursión por Londres, emoción a mil y ya nos íbamos conociendo más unxs a otrxs. Visitamos sitios increíbles, y a cada rato nos veías con la boca abierta y asimilando aún que estábamos en Inglaterra.

El domingo, nuestro primer día libre, lo pasamos por Harrow haciendo un poco de shopping y conociéndonos más entre nosotrxs.

En cambio, el lunes lo empezamos con mal pie. Perdimos el bus y llegamos tarde a clase, pero no era nada que no tuviese solución. En cuanto llegamos y conocimos a nuestrxs buddies comenzó nuestra experiencia en el instituto inglés. Asistimos a clases, comimos todxs juntxs y a las 2 últimas horas de clase le seguía una hora de deporte que variaba según el día.

La semana no fue muy diferente al lunes. Continuábamos madrugando, yendo a clase, teniendo 2 breaks, la hora de deporte (que solo variaba algunos días, ya que la sustituíamos por una excursión)… pero eso sí, cada vez teníamos más confianza, nos ayudábamos, nos aconsejábamos…

Y así durante 3 semanas.

Todo fue muy bonito hasta los últimos días, cuando nos dimos cuenta de que el final estaba llegando. Nos habíamos acostumbrado a la vida de allí y a pasar la mayoría del tiempo juntos, entre nosotros. Habíamos creado un vínculo muy fuerte y no queríamos romperlo. Con toda la tristeza nos tuvimos que despedir de los buddies entre risas, lloros, abrazos, regalos…

Y el viernes más de lo mismo, pero mucho más tristes, intentando asimilar la vuelta, y echándonos ya de menos en nuestro día a día.

Ahora toca volver a la rutina pero sé que me llevo un montón de amigos nuevos para siempre.

Gracias a todxs.

Gracias a Dani y Hugo por las liadas; a Iria, Marta, Xián, y Bruno, por las videollamadas nocturnas y matutinas; a Uxía por ser mi compañera de bus y a Alejandro, Ángela y Marta.L por ser mis compañerxs de metro; gracias a Saúl, Lorenzo, Rubén, Lucas y Mario por las risas y el “qué tocho!”; gracias a Anxo, Jose e Izan por las charlas en el bus; gracias a Nacho, Elena, Iria, Aarón, Mencía, Carmen, Marta, María y Alex por los abrazos y por estar ahí siempre. Y gracias a Alex y Lucía (moni) también por las charlas randoms pero muy necesarias.

No me olvido de los monis. Gracias por preocuparos, por organizar todo, por las risas, por los consejos, por estar en todo
¡Habéis sido unos monis de 10!
Espero que vosotrxs también os hayáis quedado con una buena experiencia y hayáis disfrutado casi tanto como nosotrxs. ¡Gracias por todo! ¡Os queremos!

Solo me queda añadir que ha sido una experiencia inolvidable que sin ninguna duda repitiría con los ojos cerrados.”

 

¡Muchas gracias Alba por animarte a compartirlo!

WONFORD 12/10 – Viaje a Plymouth

Hola a todos.

Hoy es sábado y eso significa una sola cosa: es día de excursión. Lo que también implica que hoy madrugamos un poquito menos, cosa que siempre agradecemos.

Charla con los estudiantes delante de Drake Circus.

Nos reunimos en el Coach Park los tres grupos que quedamos, ya que esta madrugada se marcharon los otros que llegaron antes que nosotros. Así pues nos montamos en el bus rápidamente, la mañana ya nos ha recibido con lluvia. Simon será nuestro conductor para la última actividad de nuestra estancia aquí.    

La excursión de hoy es a la ciudad de Plymouth, no haremos ninguna parada debido a que la borrasca que tenemos encima no nos permitirá disfrutar del parque de Dartmoor. Después de un viaje bastante agradable llegamos a la ciudad.

Estatua de Sir Francis Drake.

Paseamos unos minutos y nos cruzamos con el reloj de sol hasta llegar a Drake Circus, un gran centro comercial que nos servirá de referencia para reunirnos antes de volver a casa. Como el día promete no ser muy agradable y todos parecen muy interesados, les permiten explorar la ciudad a su aire durante el tiempo designado. Podrán contemplar numerosas estructuras y monumentos que posee la ciudad. Esta ciudad es puerto y base naval del condado de Devon. Muy cerca de Drake Circus podemos encontrar la iglesia de St. Andrews, el patrón de Escocia. Esta iglesia fue reconstruida debido a que fue bombardeada en 1941 durante la Segunda Guerra Mundial.

Activity leaders delante del ancla del HMS Ark Royal.

Un poco más allá encontramos la plaza de San Sebastián, lo que también nos indica que ambas ciudades están hermanadas. En la misma plaza se halla el ancla del  HMS Ark Royal, un portaaviones británico de la Segunda Guerra Mundial.

 

 

 

Pasando el rato junto a los otros grupos.

Si avanzamos hacia la costa se puede observar una gran plaza con un monumento en recuerdo a los caídos en ambas guerras mundiales. También hay estatuas como la de Sir Francis Drake, o su isla, la cual está justo al lado de la costa y fue desde la que salió a navegar alrededor del mundo.

Cerca de la costa también podemos encontrar la ciudadela que le encomendaron a Sir Francis Drake. Al lado de The Barbican podemos encontrar los peldaños de Mayflower, lugar desde el que partieron los primeros peregrinos hacia Norteamérica en 1620.

Hugo y Nicolás en Drake Circus.

Después de mucho caminar y hacer compras, nos reunimos para dirigirnos al autobús y de ahí a casa para pasar la última noche.

Los últimos en marchar a casa posando para el recuerdo.

 

CROSBY – 12/10 y 13/10 – Último fin de semana y regreso a Vigo

Nuestro último fin de semana en Crosby, fue bastante tranquilo. El sábado nuestros/as estudiantes se levantaron algo más tarde, tomaron con calma un desayuno de fin de semana y permanecieron en sus casas, descansando después de una tercera semana llena de actividades y emociones. Los/as chicos/as aprovecharon para pasar un día de despedida con las host families con las que han convivido durante casi un mes, así como para empezar a recoger armarios y cajones, doblar ropa, empaquetar y apretar posesiones, adquisiciones y regalos en sus equipajes.

Hacía falta un poco de calma, ya que el domingo nos esperaba un día muy ajetreado. Desde la 1 am hasta las 2:30 am, las mismas furgonetas con capacidad de 8-10 personas que cuando llegamos nos recogieron en Liverpool para distribuirnos por las casas de las host families, recogerían a estudiantes y monitoras en sus puertas para llevarnos al punto de encuentro común en Liverpool. Una vez reunidas todas las furgonetas, y todo el grupo de Vigo en Inglés, 48 estudiantes y 5 monitoras, enfundados en nuestras sudaderas rojas y azules, respectivamente, nos subimos al bus que nos llevará al aeropuerto de Heathrow en Londres. Nuestro vuelo está programadado para las 10:35, y una vez hemos facturado maletas y pasado controles de equipaje, nos queda apenas media hora para que los/as estudiantes tengan tiempo de ir al servicio, comprar algo para desayunar etc.

Tras las dos horas y media de vuelo Londres-Madrid, llegamos al aeropuerto de Barajas, dónde apenas tenemos tiempo de escala, por lo que antes de darnos cuenta ya estamos embarcados rumbo a nuestro destino final ¡Vigo!

La última hora de vuelo pasa volando, literalmente, y a las 17 aterrizamos puntuales en Vigo. Pronto estamos a la espera de nuestras maletas, que llegan sin retrasos. Antes de cruzar la puerta y salir a la terminal de llegadas para el reencuentro con padres, madres y familiares, todo el grupo sacamos una última foto de despedida, y los/as chicos/as se despiden de sus conocidos/as y nuevos/as amigos/as entre abrazos.

¡Y esto ha sido todo!. Espero que hayáis aprendido y disfrutado de esta experiencia, ha sido toda una aventura compartir estas tres semanas tan intensas con vosotros/as, en las que hemos experimentado lo que es vivir en el extranjero, y convivir con una cultura diferente.

Un abrazo grande a todos/as

See you!

 

 

Día 12 Cadoxton: Salida de Swansea con destino a Vigo!

 

Hoy va a ser un día muy largo para todos ya que nos vamos de Swansea y ponemos rumbo hacia Vigo así que empezamos nuestro viaje ya a media noche cogiendo el autocar que nos llevará a Londres. Antes de ello hemos tenido tiempo libre durante la tarde para hacer las últimas compras por el centro de la ciudad y en centro comercial Quadrant. Y más tarde todos a casa para despedirnos de nuestras familias cenando por últma vez. Lo cierto es que ninguno nos creemos que se termine esta aventura que empezamos hace tres semanas…

Pero así es, nos quedan estas horas intensas antes de coger el autocar que nos lleve al aeropuerto de Gatwick. Esta noche va a ser dura porque nos esperan por lo menos cinco horas de trayecto hasta llegar a Londres y va a ser complicado poder dormir. Después de hacer una parada a las 2: 00 y continuar el viaje llegamos a Gatwick a las cinco de la mañana y recogimos nuestras maletas para dirigirnos a la zona de facturación de equipaje para luego embarcar. Nuestro vuelo estaba previsto para las 10:50 y así fue finalmente.Llegamos a Madrid sobre las 14.15 a la T4 y allí nos quedamos a comer hasta coger el vuelo que nos llevaría a Vigo. Fueron muchas horas de autobús y todos estábamos muy cansados pero aprovechamos el tiempo para ver las tiendas y echar una ojeada al duty-free.

Y ya cerca de la puerta de embarque y antes de la hora prevista empezamos a pasarla, que finalmente nos llevó a un autobús en la pista que nos trasladó a nuestro avión. ¡Una vez ya dentro despegamos con destino a Vigo! El vuelo duró escasamente una hora  así que en nada ya pisamos suelo vigués…y todos aplaudimos dentro del avión de la emoción diciendo: ¡ viva Vigo !

Todas las familias esperando el reencuentro y abrazar a sus hijos después de todo este tiempo fuera de casa y fue realmente conmovedor verlos a todos. El fin de esta gran aventura ha llegado pero debo decir en nombre de todos que ha sido una experiencia maravillosa a todos los niveles y os voy a echar de menos !

¡Ah y muchas gracias a los que habéis hecho posible esta magnífica aventura!

 

Flintshire – 13/10 – Bye, bye Flintshire. Volta á casa!

Good afternoon, families!

Onte foi un día intenso. Despedidas e horas e horas nos aeroportos. Esta experiencia chegou ao seu fin despois de 3 semanas. Creo que aos rapaces se lle pasaron rápido e todos querían quedar máis tempo. Pronto se acostumaron ao uniforme e os “packed-lunch” e, como non, aos seus compis galeses. Creo que iso vai ser o que máis botarán de menos, as amizades que fixeron.

Pero os pais e nais seguro que estabades desexando que volveran á casa, porque, aínda que pareza que non, a estas mozas e mozos bótanselles en falta.

Pois coas nosas chaquetas vermellas e azuis tocaba pasearnos polo aeroporto de Mánchester, pasar un control bastante tedioso e comprar os últimos regalos para famila e amigos. Chegamos a Madrid e xa si que isto estaba chegando ao remate. Despois de 2 horas de espera había que coller o último voo destino a Vigo para ás 23.20 poñer pé na nosa terriña, e a partir de aí xa fostes testigos de todoso os abrazos e bicos.

Foi un pracer compartir estas 3 semanas con todas e todos vós. Os momentos “difíciles” pasaron a un segundo plano ao ver que eles desfrutaron da experiencia e  vós, as familias, estabades felices polas vosas fillas e fillos.

P.D.: Candela, Isa, Marta, Paula, Mencía, Luis, Galo, Pablo, Nico, Iago, Tomás e Carlos… non me olvidarei de vós, e espero que vós de min tampouco ;-).

 

Bye, bye!!!

 

Flintshire – 12/10 – Flipout e visita a Chester

Hi!

Sábado, última excursión. Esta semana a palabra máis usada foi “último”. Isto acábase e xa que é fin de semana hai que divertirse un pouco. Pola mañá fomos a Flipout, un recinto cheo de camas elásticas, trampolíns, tobogáns…., é dicir, o soño de todo rapaz e rapaza. E para que enganarnos, aos que non somos “tan” adolescentes tamén nos gustaría pasar un día nun sitio así (eu non me puiden resistir).

Pasárono en grande, saltaron, sudaron…

Despois de descargar toda a enerxía en Flipout fomos visitar Chester. Eles xa coñecían a cidade, así que esta vez tocoulles facerme un tour para que ensinarme o bonita que é. O tempo non acompañou moito, xa que despois da mañá soleada a chuvia apareceu.

Déixovos unhas fotos das dúas actividades do día. Se queredes ver algún vídeo do ben que o pasaron en Flipout podedes visitar a nosa conta de IG @prestatyn.flintshire.

Flintshire – 11/10 – Goodbye Party

Hi everyone!

 

Xa é venres, último día de semana de cole e último día no Argoed High School. Hoxe toca despedirse do instituto que acolleu ás nosas nenos e nenas durante 3 semanas, das amigas e amigos que fixeron, dos profes, do director….vamos, que é un día de despedida. Por este motivo, hai que celebralo cunha “Goodbye Party”, xa que non todo vai ser estudar, así que quitamos o uniforme e a festexar!

Déixovos unhas fotiños por aquí:

 

Bye, bye!

Prestatyn 13/10 – Volta a casa

Good morning, families!

 

Xa de volta cos vosos fillos e eu incluso botándoos de menos… Quen mo ía dicir! Aproveito esta entrada para darvos as grazas por seguir a nosa aventura e por deixar nas miñas mans a estes raparigos tan encantadores aos que pronto se lles colle cariño.

Espero que tamén eles se queden cun bo recordo de min e que lles fixera máis amena a experiencia.

Despídome cunha foto dos dous grupos que viaxamos xuntos (vaia traxecto de volta máis movidiño). Pero como vedes, sempre sacamos tempo para rirnos un pouco e entre bágoa e bágoa por deixar atrás Prestatyn, recordamos os bos momentos que pasamos xuntos.