Norwich (Ormiston), 25/09/2023: We may not be Cambridge students (yet), but we are Ormiston ones!

GAL: Boa noite, familias! Que mágoa que rematara a fin de semana, verdade?! Mais sabemos que devecedes por que vos contemos como foi a nosa. Así, a volta ao choio non se vos fai tan costa arriba!

Como xa vos comentamos na entrada anterior do blog, o sábado tivemos o día libre. Necesitabámolo. A nosa aventura no Reino Unido, vista dende fóra, pode parecer unhas vacacións. Nada máis lonxe da realidade! Traballamos moi duro e damos o mellor de nós mesmos para poder gozarmos do noso tempo de lecer, polo que xa tocaba unha xornada de relax e esparexemento; para repoñer forzas e coller a semana con ganas. Argallamos diferentes plans entre nós para pasar o día, aínda que acabamos atopándonos no centro cos demais; coma sempre. E é que vos somos un equipo moi unido!

O domingo, como probablemente tamén saberedes, fomos de excursión a unha das cidades universitarias británicas por excelencia: Cambridge. Tivemos que nos erguer cedo para estar na estación de tren ás oito e media da mañá, mais desta vez foron as nosas host families as que nos levaron até alí e recolleron á volta. O traxecto dende Norwich é relativamente curto; dunha hora e cuarto, máis ou menos. O vagón no que fomos na ida ía practicamente baleiro (bueno, enchémolo nós, que somos vinte e un! – vinte e tres contando con Dan e máis Javi – ); no de volta non cabía nin un alfinete… Ao chegar, Dan fíxonos patear un chisco para poder ver o casco histórico da localidade. Polo camiño, atopámonos cunha morea de vacas brancas e rubias e máis con barquiñas tipo góndola veneciana navegando polo río Cam; English style, iso si! De seguido, fixemos parada nun parque para xantar e máis para repartir os premios entre @s gañadoras / gañadores da pescuda do museo e da city search. Tamén visitamos, pouco despois, o Fitzwilliam Museum, por aquilo de seguir a nos cultivar; porén, dividíronnos en dous grupos e cada un só puido ver as exposicións dunha das súas plantas… O noso percorrido rematou cunha ruta polos colexios máis prestixiosos da universidade que leva o seu nome, trala cal nos deron unha hora e media para dar unha volta polo mercado, facer compras e explorar o centro de Cambridge ao noso aire.

Hoxe foi o noso primeiro día de clase en Ormiston Victory Academy e, como era de esperar, foi unha xornada moi intensa. Cos nervos e as emocións a flor de pel polo que nos podiamos atopar, o certo é que nos costou un pouco afacernos á nova localización. É un instituto xigante, con varios edificios interconectados nos que se ofrecen materias moi diversas, que van dende o máis convencional, coma as matemáticas, até cociña, teatro ou… criminoloxía! O centro impón unhas normas de conducta e vestiario moi estrictas, polo que temos, entre outras cousas, que asistir a clase en uniforme. O bo é que contamos coa axuda d@s nos@s buddies, estudantes locais que nos guían e colaboran coa nosa integración, e máis de Virginia, unha profesora de español orixinaria de Toledo que leva máis de dez anos en UK e que se acaba de incorporar ao cadro de mestres da academia; así que non estamos sós ante este novo reto!

Sen nada máis que engadir e co voso permiso, imos xa para a camiña, que temos por diante unha semana que nos esixe estar en plena forma. Deica o mércores! 🙂

ESP: ¡Buenas noches, familias! Qué pena que se haya acabado el fin de semana, ¡¿verdad?! Aunque sabemos que os morís por que os contemos cómo ha sido el nuestro. Así, ¡la vuelta al chollo no se os hace tan cuesta arriba!

Como ya os comentamos en la entrada anterior del blog, el sábado tuvimos el día libre. Lo necesitábamos. Nuestra aventura en el Reino Unido, vista desde fuera, puede parecer unas vacaciones. ¡Nada más lejos de la realidad! Trabajamos muy duro y damos lo mejor de nosotros mismos para que podamos disfrutar de nuestro tiempo de ocio, por lo que ya tocaba una jornada de relax y esparcimiento; para reponer fuerzas y coger la semana con ganas. Ideamos diferentes planes entre nosotros para pasar el día, aunque nos acabamos encontrando en el centro con los demás; como siempre. ¡Y es que somos un equipo muy unido!

El domingo, como probablemente también sabréis, fuimos de excursión a una de las ciudades universitarias británicas por excelencia: Cambridge. Tuvimos que levantarnos temprano para estar en la estación de tren a las ocho y media de la mañana, pero esta vez fueron nuestras host families las que nos llevaron hasta allí y recogieron a la vuelta. El trayecto desde Norwich es relativamente corto; de una hora y cuarto, más o menos. El vagón en el que fuimos a la ida iba prácticamente vacío (bueno, lo llenamos nosotros, ¡que somos veintiuno! – veintitrés contando con Dan y con Javi – ); en el de vuelta no cabía ni un alfiler… Al llegar, Dan nos hizo patear un rato para poder ver el casco histórico de la localidad. Por el camino, nos encontramos con un montón de vacas blancas y pelirrojas y con barquitas tipo góndola veneciana navegando por el río Cam; English style, ¡eso sí! Acto seguido, hicimos parada en un parque para comer y repartir los premios entre l@s ganadoras / ganadores de la investigación del museo y la city search. También visitamos, poco después, el Fitzwilliam Museum, por aquello de seguir cultivándonos; sin embargo, nos dividieron en dos grupos y cada uno sólo pudo ver las exposiciones de una de sus plantas… Nuestro recorrido terminó con una ruta por los colegios más prestigiosos de la universidad que lleva su nombre, tras la cual nos dieron una hora y media para dar una vuelta por el mercado, hacer compras y explorar el centro de Cambridge a nuestro aire.

Hoy ha sido nuestro primer día de clase en Ormiston Victory Academy y, como era de esperar, ha sido una jornada muy intensa. Con los nervios y las emociones a flor de piel por lo que nos podíamos encontrar, lo cierto es que nos ha costado un poco acostumbrarnos a la nueva localización. Es un instituto gigante, con varios edificios interconectados en los que se ofrecen asignaturas muy diversas, que van desde lo más convencional, como las matemáticas, hasta cocina, teatro o… ¡criminología! El centro impone unas normas de conducta y vestuario muy estrictas, por lo que tenemos, entre otras cosas, que asistir a clase en uniforme. Lo bueno es que contamos con la ayuda de nuestr@s buddies, estudiantes locales que nos guían y colaboran con nuestra integración, y de Virginia, una profesora de español originaria de Toledo que lleva más de diez años en UK y que se acaba de incorporar a la plantilla de profesores de la academia; ¡así que no estamos solos ante este nuevo reto!

Sin nada más que añadir y con vuestro permiso, nos vamos ya a dormir, que tenemos por delante una semana que nos exige estar en plena forma. ¡Volvemos el miércoles! 🙂

ENG: Good evening, dear families! It is a pity that the weekend is over, right?! Although we know you are waiting so desperately for us to tell you what ours was like. Thus, going back to work is not so hard for you!

As we already mentioned on the previous post on this blog, we had the day off on Saturday. We needed it so badly. Our adventure in the United Kingdom, seen from the outside, might look like a vacation. Nothing further from the truth! We work really hard and do our best so that we can enjoy our spare time, so it was time for us to have a day of relaxation and recreation; to rest and take the week with excitement. We thought of different plans to spend the day, but we ended up meeting the others in the center; as usual. And that is because we are a united team!

On Sunday, as you may equally know, we went on an excursion to one of the quintessential British university cities: Cambridge. We had to get up early to be at the train station at eight thirty in the morning, but this time our host families took us there and picked us up on the way back. The length of the trip from Norwich is relatively short; an hour and a quarter, more or less. The car in which we departed was almost empty (well, we crowded it up, there are twenty-one of us! – twenty-three counting Dan and Javi -); the one we came back in was packed… When we arrived, Dan made us walk around for a while so we could see its historic center. Along the way, we met a lot of white and red-haired cows and small Venetian gondola-type boats sailing along the Cam river; English style, of course! Immediately afterwards, we stopped at a park to have lunch and hand out the prizes among the winners of the museum research and the city search. We also visited, shortly after, the Fitzwilliam Museum, just so we could continue cultivating ourselves; however, they splitted us in two groups and each one could only see the exhibitions on one of its floors… Our tour ended with a route through the most prestigious colleges of the university that bears its name, after which we were given an hour and a half to stroll through the market, shop and explore central Cambridge as we pleased.

Today was our first day of school at Ormiston Victory Academy and, as expected, it was a hard one. With the emotions running high because of what we might find in there, we would lie if we said it was easy to get used to the new location. It is a massive high school, with several interconnected buildings in which a plethora of subjects are offered, ranging from the most conventional, such as mathematics, to cooking, theater or… even criminology! The center imposes very strict codes of conduct and dressing, so we have got, among other rules, to attend the lessons in uniform. The good thing though is that we count on the help of our buddies, local students who guide us and collaborate with our integration, and Virginia, a Spanish teacher originally from Toledo who has been living in the UK for more than ten years and who has just joined the academy’s teaching staff; so we are not alone in facing this new challenge!

Having said all that and if you excuse us, we are going to bed, as we have got a week ahead of us that requires us to be in the best shape. We’ll be back on Wednesday! 🙂

avatar

Javier Riobó Toste

Un pensamiento en “Norwich (Ormiston), 25/09/2023: We may not be Cambridge students (yet), but we are Ormiston ones!

  1. Estimados todos , la verdad es que no hace falta preguntar si lo pasáis bien solo hace verle la cara a los chicos y chicas del grupo, es cara de felicidad y a las familiares nos hace también sentirnos muy felices. Es obligado reconocimiento decir que es producto de la dirección del grupo al cual le estamos grandemente agradecidos. Muchas gracias.

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *