Marcos es un pesado!! Déixanos en paz!!
Clase pa’rriba, clase pa’baixo e ala foi a mañan voando, e con ela a primeira semana de clase, non menos certo é que acabar hoxe as clases á 1.20 p.m. axuda moito.
A comer e cumplir con Marcos, xa que onte lle dixemos de que queríamos bailar e facelo nós. Ahí nos puxemas no patio cunha canción de Rosalía, xa coreografías doutras veces, e logo improvisando con otras cancións do nos gusto. A cara de Marcos era un poema por non dicir outra cousa, medía hora mais tarde a metade estábamos sentadas, ou vendo pós rapaces que estaban a adestrar no ximnasio. A ver tamén tedes que comprender que estamos na idade do pavo, aunque a Marcos iso pouco lle importa, cando dí que hai que marchar, pois hai que marchar. Menudo amargado.
Fumos a facer a parada obligatoria no super, e a algunha iluminada de nós ocorreuselle propor ir ao café de enfrente, e ala fumos (tamén puidosenos ocorrer antes de ir ao super).
Si moi ben, pero a verdade o noso non é estar paradas, á medía hora liscamos para acabar no parque. Xogo que propullo Marcos foi adiviñar un verbo previamente propósito polo grupo, o cal tiña que adiviñar algunha de nós como voluntaria, por exemplo, caso de hoxe, o verbo durmir, a persoa voluntaria (fóra do círculo) que facer preguntas de si ou non para adiviñala palabra, utilizando outro verbo gracioso/embarazoso en sustitución deste.
Para acabar no parking, onde nos veñen a recollelas familias para llevarnos á casa e cear.
