¡Días 18, 19 y 20 en Norwich! Thorpe St. Andrew

¡Hola familias!

¡Éste será el último blog del viaje!

El jueves las chicas y chicos tuvieron la tarde libre para hacer esas típicas compras de último momento por el centro de Norwich.

El viernes fue el último día de clases y, por lo tanto, su último encuentro con sus “buddies”.

Por la tarde tuvimos bolera, con una clara ganadora… ¡Leire!

El sábado pudimos disfrutar de una visita a la ciudad costera de Cromer, en la que visitamos el museo donde se encontraban distintos artefactos e historia sobre la pesca en Cromer. También vimos el barco de rescate real en el que los empleados son todos voluntarios.

Y así ha finalizado nuestra experiencia en Reino Unido, gracias por seguir el blog y ¡¡nos vemos en unas horas!!

Un saludo,

Andrea “avezada” 😄

¡Días 13, 14 y 15 en Norwich! Thorpe St. Andrew

¡Hola familias!

Este fin de semana empezó con el sábado siendo el día que las chicas y los chicos pasan con las “host families”.

El domingo tuvimos el viaje a Cambridge, una de las ciudades más conocidas de Reino Unido. estuvimos caminando y conociendo los distintos “college” que alberga la Universidad de Cambridge, los cuáles son más de treinta.

 

Realizamos también una interesante visita al Museo Fitzwilliam.

El día acabó con tiempo libre para hacer unas compras bastante deseadas.

Al día siguiente, tuvimos solo la mitad de las clases pues nos teníamos excursión a la ciudad costera de Great Yarmouth, donde estuvieron jugando en los varios “arcades” que tiene la ciudad y al fin descubrimos el tiempo real de Reino Unido, lluvia intensa que no paró hasta el día siguiente.

¡Hasta la próxima!

 

 

¡Días 9 y 10 en Norwich! Andrew St. Thorpe

¡Hola familias!

Este martes tuvimos una esperada pero sorprendente visita, “The Lord Mayor” y “The Sheriff” de Norwich vinieron a la academia “The English Experience” a explicarnos su rol en la ciudad y sus obligaciones. Estos puestos nos son iguales a los de un alcalde (mayor) como lo serían en España, aquí no conllevan ningún tipo de mandato, simplemente hacer acto de presencia en distintos acontecimientos; digamos que es un rol histórico más que político.

Al siguiente día nos fuimos de visita a la Catedral de Norwich, en la que el guía, Richard, nos explicó la historia detrás de las hermosas vidrieras. Una visita muy informativa y además con buenas vistas.

¡Hasta la próxima!

 

¡Días 6, 7 y 8 en Norwich! Thorpe St. Andrew

¡Hola familias!

El fin de semana comenzó con el sábado libre para estar algunos con las familias y para otros poder disfrutar del centro de Norwich.

El domingo tocó madrugar para emprender el viaje a Londres. Después de un autobús, un tren y el metro (Underground) por fin llegamos a la capital de Inglaterra. La primera parada fue Westminster donde pudimos ver el London Eye y el Palacio de Westminster, el Parlamento de Reino Unido en Londres.

Comimos en el parque justo al lado de Parlamento, donde Mark nos contó algunas anécdotas de grupos anteriores.

Mark nos llevó a dos importantes monumentos, el primero, la estatua dedicada a Emmeline Pankhurst, una de las fundadoras del movimiento sufragista; y el segundo, el Guards Memorial, dedicado a todos los soldados caídos en las guerras y  en los conflictos que Reino Unido ha participado. Este último monumento se encuentra en St. James’s Park, donde pudimos ver unos curiosos pelícanos, cisnes, ardillas y demás animales.

Después visitamos el Buckingham Palace y para finalizar la visita estuvimos de compras por la famosa zona de Piccadilly Circus.

Tras un largo día de viaje, el lunes volvimos a madrugar, esta vez para nuestro primer día de clases en el colegio Thorpe St. Andrew. El encargado de este programa en el colegio, Mr. De Diego, nos enseñó las inmensas instalaciones, que otro día os enseñaré, y repartió los horarios de clases en el que las chicas y los chicos compartirán con un “buddie”, su compañera o compañero inglés.

¡Hasta la próxima familias!

¡Días 4 y 5 en Norwich! Thorpe St. Andrew

¡El jueves fue tarde de cine! Las películas escogidas fueron “La Mansión Encantada” y “Misterio en Venecia”.

El viernes fue el último día de clases en la academia “The English Experience”, y para despedirlo, las chicas y chicos organizaron una entrevista  en la que Samuel, Matías y lucas hicieron interesantes preguntas sobre la vida en Norwich al resto de sus compañeras y compañeros. Aquí os dejo algunas fotos sobre esta graciosa experiencia.

Nos sacamos una foto de despedida con la profesora Lauren.

Y para finalizar la tarde, aprendimos un deporte nuevo, Rounders, típico de Inglaterra.

La próxima aventura llega el domingo con el viaje a… ¡Londres!

 

Bath, days 21 e 22: chegou o momento de dicir goodbye

So, the last day actually came…

Parecía que fora onte cando nos coñecimos no aeroporto de Vigo e, de súpeto, estabamos agardando na entrada a que comezase o que sería o noso último día no St. Gregory’s.

A primeira hora, por mor dunha asemblea escolar, xa non teríamos o habitual tutor time. Porén, o que fomos facer foi ir sacar unha foto de grupo, que ilustraría despois o artigo que nos dedicaron.

Finalizado o photoshoot, as rapazas e rapaces marcharon a clase, levando a sorpresa de poder desfrutar, durante o break, dun concerto interpretado por un grupo de alumnos. Eis un sneak peek do remake británico de School of Rock:

Seguindo coa tónica de que o día normal non ía ser, e no momento no que máis auga caía, sonou a alarma. Tendo en conta o particular do timbre deste colexio, poderíase pensar que era unha nova variación. Pero non, é que nos tocaba vivir un simulacro de incendio. Así que, co posto e baixo o diluvio universal, tivemos que saír todas e todos ao patio. E vaia se nos mollamos. Menos mal que, xusto despois de rematar co fire drill, era hora de comer.

Cando rematou o lunch time, en troques de iren á súa última clase do día, reunímonos todas e todos no dance studio. Alí tiñan preparada para nós unha pequena celebración de despedida. Primeiro repartiron entre o noso grupo cartulinas verdes e vermellas e, seguindo unha presentación, as e os estudantes tiveron que votar a favor (co green) ou en contra (co red) de varias cousas típicas británicas. O que máis popularidade tivo foi a música ou os monumentos e, o que menos, a comida (despois de tres semanas de packed lunch, non podo dicir que me sorprenda).

Despois, a headteacher dedicoulles unhas palabras para, finalmente, proceder á entrega dos certificados.

E, unha vez repartidos todos, chegou o momento máis agridoce. As apertas con parte do alumnado do St. Gregory’s xuntábanse coas bágoas por ter que marchar, pero tamén coa satisfacción de poder voltar a Vigo cun feixe de bos momentos que non ían olvidar xamáis.

A despedida continuou fóra do studio e, durante todo o camiño até a saída do colexio, varias e varios estudantes achegáronse a asinar sudadeiras, certificados, ou simplemente a dicirlle ao grupo o adeus final. Xa no bus 379, dirección Bath Bus Station, o St. Gregory’s quedou atrás.

Porque, entre tantas emocións, non había tempo que perder, que era o último día para mercar todo aquilo que pensásemos levar de volta a Vigo, e as tendas axiña pechaban. Así, nesta tarde final, apuramos todo o que puidemos as compras no centro de Bath. E, fose antes ou despois (porque parte do grupo ceou fóra) fomos subindo por última vez aos autobuses que levabamos tres semanas collendo e marchamos intentar durmir (se os nervios o permitían), que ao día seguinte había que madrugar.

Porque, malia non estarmos moi lonxe de Heathrow, tiñamos que saír con varias horas de antelación, que nunca se sabe o que pode pasar (por exemplo, que un cohete chinés ande descontrolado polo espazo aéreo). Desta forma, quedamos ás 5.15am no que xa era o noso meeting point, Bog Island, para agardar polo coach. E, cando chegou, sacamos a foto final, despedímonos de Charles (a quen lle agradeceremos sempre o ben que nos tratou), e puxemos rumbo a Londres.

Chegamos alí case ás 8.00, e facturamos sen maior problema (e sen quilos de máis polos que pagar). Seguidamente, pasamos o control de seguridade e, aínda que a algunha lle abriron a maleta, non houbo que despedirse de ningún líquido ou pertenza. Ao chegar á zona das tendas, por sermos o primeiro grupo, tivemos unha hora de free time mentres agardabamos a que saíse a porta de embarque. Tempo que moitas e moitos aproveitaron para comer algo (especialmente quen aínda non almorzara) e, sobre todo, para deixar a súa sinatura nas sudadeiras do resto.

No momento no que apareceu a porta á que dirixirnos, para aló fomos, e axiña puidemos embarcar. Xa no avión (e menudo avión) dixémoslle ao Reino Unido see you soon.

 

As varias horas no aire pasaron voando, e de súpeto estabamos xa en Madrid. O primeiro foi pasar o control dos pasaportes, onde algunhas rapazas do grupo conseguiron selar o seu. E, despois, collemos o mini-metro para cambiar de Terminal.

Xa na T4, pasamos de novo o control de seguridade, e a esperar. Tiñamos por diante máis de cinco horas de escala, que aproveitamos para comer, descansar, xogar ao fútbol (con reventón de balón incluido), seguir asinando sudadeiras ou até grabar un TikTok.

Así, non foi até pasadas as 20.00 cando o noso último voo despegou. E se o anterior pasárasenos rápido, que dicir deste. Nun abrir e pechar de ollos estabamos xa en Peinador, collendo as maletas e saíndo pola porta, detrás da cal esperabades vós.

A aventura destas tres semanas rematou aí, pero tende por seguro que as lembrazas permanecerán con nós para sempre.

It was a pleasure talking to you,

Cecilia 

BATH days 19 & 20: de paseo e en patíns

Hey! We’re almost there, aren’t we?

A golpe de martes, a tristura por ter que marchar xa parecía estarnos chegando. Pero aínda tiñamos uns días para intentar desfrutar ao máximo do tempo que nos quedaba. Comezamos a mañá de novo no St. Gregory’s onde, durante o tutor time, as e os estudantes participaron dunhas votacións que se realizan nos colexios a nivel estatal e sobre un tema en concreto. Esta semana, o topic era o vaping, respecto do cal discutiu o noso grupo. Seguidamente, marcharon a cadansúa aula e, de novo ás 15.10, vímonos todas e todos na entrada para ir coller o bus até o centro. E, unha vez mercados os pertinentes hot chocolates e chocomilks na máquina de £1 da estación, seguimos a Charles.

A actividade da tarde consistía nun paseo pola canle do río Avon ao seu paso por Bath. Comezamos no tramo sur máis próximo a nós, e fomos indo cara ao norte. Así, puidemos ver os locks e os diferentes niveis de auga que creaban. Ou os barcos (algúns convertidos en vivendas) que se atopaban no leito do río. E, sobre todo, tamén vimos (e demos de comer) a algún que outro cisne. 

 

Así, e anda que por mor da chuvia, ao comezo non parecían moi polo labor de camiñar, ao final todas e todas pasaron unha moi boa tarde.

Rematamos á altura do Holburne Museum e, desde aí, as rapazas e rapaces tiveron un chisco de tempo libre. Durante o que, non vos pensedes, aproveitaron para ir a un supermercado relativamente barato (o de relativo é porque aquí, até o barato sae caro, e canto máis ao cambio) a facer acopio de provisións para a viaxe de volta. Está por ver se chega algo a Vigo. Sobre ou non, e con algunhas libras de menos na carteira, marcharon a casa a descansar.

Ao día seguinte, mércores, continuou a rutina no instituto. Durante o tutor time, Mr. Hollis fíxolles un pequeno quiz as e os estudantes. Preguntas sobre a xeografía británica, os postres, ou aquelas referidas ao propio colexio foron algunhas das cuestións que tiveron que responder. E despois marcharon a clase, onde aproveitaron para amosar todo o seu talento nas artes plásticas.

Cando finalizou a primeira parte do día, fomos de novo a coller o bus. E, tamén como sempre, baixo a chuvia (que sabe caer no momento no que as e os estudantes saen de clase) ou pasando frío.

Pero nin o mal tempo ía permitir que perdésemos a ilusión pola actividade da tarde: a roller disco (Halloween Special). Entre crianzas con disfraces do máis variopintos, o grupo estivo patinando até a evening. E tivemos tanto profesionais, como principiantes ben valentes. Velaquí unha recompilación de momentos para que poidades desfrutar.

Cando xa o cansancio chegaba (para nada porque era a hora de pechar), e tendo cumprido novamente a cota de exercicio semanal, marchamos todas e todos as nosas casas, que desde logo había ganas de cear.

Do que xa non tiñan tantas era de preparse para o último día.

Time really flies, doesn’t it? 

Ultimos dias en Cheltenham

Hola familias, escribimos esto desde el aeropuerto.

Los dos últimos dias en Cheltenham han estado cargados de emoción.

Los chicos siguen sin querer irse de Inglaterra aunque reconocen que echan muchas cosas de menos de España: la comida, la familia, sus mascotas…

Toda experiencia tiene un inicio y final, lo realmente importante es que podamos incorporar todo lo aprendido, lo disfrutado y reído a nuestra personalidad y memoria!

Los chicos se lo han pasado genial, su comportamiento ha sido excepcional y creo que recordarán el Pili Vigo el resto de sus vidas!

Tanto el miercoles como el jueves hemos tenido clase en los institutos.

El miercoles como actividad Inlingua nos invitaba a pizzas!! 🍕 🍕 🍕 Los chicos las devoraron, su favorita la margarita, la de pepperoni no era tan popular

El jueves fue un dia de despedidas! Los chicos iban al instituto por ultima vez, adiós a las mañanas inglesas, adios a los buddies y profesores. Fue muy emotivo y alguno de nuestros estudiantes se emocionaron.

Pero la tristeza por marcharse duró poco pues esta noche teníamos discoteca!!

Quedamos a las 19:00 en Inlingua, la discoteca duraría de 19:30 a 21:30!

Creo que los chicos han aprovechado al máximo esta experiencia. Y nosotros encantados de que lo hayan disfrutado tanto!!

ORMISTON 03/11 – OUR LAST DAY IN NORWICH

HI FAMILIES!

Hoxe foi o noso último día en Norwich e iso significou despedidas, agasallos, algunha que outra bágoa, apertas colectivas e corazóns moi cheos de experiencias!

Pola mañá acudimos a Ormiston Victory Academy para as clases habituais: Science, Maths, P.E., Chinese, Arts, etc.

En clase de chino mandarín

Ao finalizaren as clases o noso grupo, xunto cos seus buddies puxéronse para unha foto grupal nunha das escaleiras da academia. Hai que ver cantos rapaces e rapazas estiveron xuntos estes días!

Martín e Marta tristes por ter que marchar de Ormiston!

As monitoras con Mar, facendo un BeReal, con Marta e Martín ao outro lado

Paula emocionouse moito cando nos despedimos todos dos buddies!

Antes de marchar de camiño a Norwich, entre Spanish e English students houbo un intercambio de apertas, regaliños, selfies, bágoas e moitas risas. Estaban todos e todas moi felices de poder vivir esta experiencia!

Apertas e máis apertas!

Agasallo que nos outorgaron en Ormiston Victory Academy. Foron amables e atentos en todo momento dende que chegamos!

Logo, voltamos no autobús para Norwich e alí, en The English Experience School, felicitáronos polo marabilloso traballo e comportamento destas tres semanas. Tamén lles outorgaron o certificado no que figura o programa de inmersión que veñen de realizar.

Entrega de diplomas en The English Experience School

Ao finalizar a entrega dos diplomas, dende a organización da escola de inglés, agasallaron aos estudantes con donuts recheos de distintos sabores. Unha delicia!!

Finalmente despedímonos da nosa local guide Ellen, que foi marabillosa e todos a imos botar de menos!

Tamén nós nos despedimos do noso grupiño ata hoxe á madrugada que comecemos a nosa viaxe de retorno a Vigo.

Martín e as dúas Sofías pillados in fraganti mercando cousiñas para a viaxe!

Franko coa súa host family pasando a última noite mentres o seu host dad e Pablo xa durmían!

Hoxe poñemos fin a tres semanas coñecendo e vivindo o día a día con estes rapaces e rapazas incríbles, cada un á súa maneira, pero marabillosos a fin de contas! Non podíamos pedir un grupo mellor.

Agardamos que tamén eles se sentiran cómodos e contentos de ternos coma as súas group leaders!

Agora tan só falta pechar as maletas, durmir un pouquiño e en nada estamos voando cara Vigo!

Good night everyone! See you very soon!

Alaska e Lara

Adiós UK

Hi everyone,

Hoy nos vamos y eso conlleva nuestra última entrada en el blog.

Han sido tres semanas muy intensas y con muchas emociones, pero aquí estamos todxs 22 días después, habiendo superado todas las dificultades que se nos han puesto por delante y superándonos día a día.

Lxs niñxs han sido magníficos durante todo el día de hoy y se han comportado de manera ejemplar (la mayoría ya que otros han sido algo culos de mal asiento jajajaja).

Solo puedo sentir admiración y cariño hacia todxs ellxs. Ha sido una experiencia increíble y no cambiaria nada de lo que ha pasado en todo este tiempo por muchas dificultades que hemos tenido que pasar.

Me siento muy orgullosa de todxs ellxs, por haberme enseñado, ayudado, comprendido y hacer crecer como persona.

Todos los papás deberíais estar muy orgullosos de ellos, son unxs niñxs ejemplares todos y cada uno de ellos.

Gracias a todxs mis niñxs y hasta siempre Cobham <3