Bath, days 21 e 22: chegou o momento de dicir goodbye

So, the last day actually came…

Parecía que fora onte cando nos coñecimos no aeroporto de Vigo e, de súpeto, estabamos agardando na entrada a que comezase o que sería o noso último día no St. Gregory’s.

A primeira hora, por mor dunha asemblea escolar, xa non teríamos o habitual tutor time. Porén, o que fomos facer foi ir sacar unha foto de grupo, que ilustraría despois o artigo que nos dedicaron.

Finalizado o photoshoot, as rapazas e rapaces marcharon a clase, levando a sorpresa de poder desfrutar, durante o break, dun concerto interpretado por un grupo de alumnos. Eis un sneak peek do remake británico de School of Rock:

Seguindo coa tónica de que o día normal non ía ser, e no momento no que máis auga caía, sonou a alarma. Tendo en conta o particular do timbre deste colexio, poderíase pensar que era unha nova variación. Pero non, é que nos tocaba vivir un simulacro de incendio. Así que, co posto e baixo o diluvio universal, tivemos que saír todas e todos ao patio. E vaia se nos mollamos. Menos mal que, xusto despois de rematar co fire drill, era hora de comer.

Cando rematou o lunch time, en troques de iren á súa última clase do día, reunímonos todas e todos no dance studio. Alí tiñan preparada para nós unha pequena celebración de despedida. Primeiro repartiron entre o noso grupo cartulinas verdes e vermellas e, seguindo unha presentación, as e os estudantes tiveron que votar a favor (co green) ou en contra (co red) de varias cousas típicas británicas. O que máis popularidade tivo foi a música ou os monumentos e, o que menos, a comida (despois de tres semanas de packed lunch, non podo dicir que me sorprenda).

Despois, a headteacher dedicoulles unhas palabras para, finalmente, proceder á entrega dos certificados.

E, unha vez repartidos todos, chegou o momento máis agridoce. As apertas con parte do alumnado do St. Gregory’s xuntábanse coas bágoas por ter que marchar, pero tamén coa satisfacción de poder voltar a Vigo cun feixe de bos momentos que non ían olvidar xamáis.

A despedida continuou fóra do studio e, durante todo o camiño até a saída do colexio, varias e varios estudantes achegáronse a asinar sudadeiras, certificados, ou simplemente a dicirlle ao grupo o adeus final. Xa no bus 379, dirección Bath Bus Station, o St. Gregory’s quedou atrás.

Porque, entre tantas emocións, non había tempo que perder, que era o último día para mercar todo aquilo que pensásemos levar de volta a Vigo, e as tendas axiña pechaban. Así, nesta tarde final, apuramos todo o que puidemos as compras no centro de Bath. E, fose antes ou despois (porque parte do grupo ceou fóra) fomos subindo por última vez aos autobuses que levabamos tres semanas collendo e marchamos intentar durmir (se os nervios o permitían), que ao día seguinte había que madrugar.

Porque, malia non estarmos moi lonxe de Heathrow, tiñamos que saír con varias horas de antelación, que nunca se sabe o que pode pasar (por exemplo, que un cohete chinés ande descontrolado polo espazo aéreo). Desta forma, quedamos ás 5.15am no que xa era o noso meeting point, Bog Island, para agardar polo coach. E, cando chegou, sacamos a foto final, despedímonos de Charles (a quen lle agradeceremos sempre o ben que nos tratou), e puxemos rumbo a Londres.

Chegamos alí case ás 8.00, e facturamos sen maior problema (e sen quilos de máis polos que pagar). Seguidamente, pasamos o control de seguridade e, aínda que a algunha lle abriron a maleta, non houbo que despedirse de ningún líquido ou pertenza. Ao chegar á zona das tendas, por sermos o primeiro grupo, tivemos unha hora de free time mentres agardabamos a que saíse a porta de embarque. Tempo que moitas e moitos aproveitaron para comer algo (especialmente quen aínda non almorzara) e, sobre todo, para deixar a súa sinatura nas sudadeiras do resto.

No momento no que apareceu a porta á que dirixirnos, para aló fomos, e axiña puidemos embarcar. Xa no avión (e menudo avión) dixémoslle ao Reino Unido see you soon.

 

As varias horas no aire pasaron voando, e de súpeto estabamos xa en Madrid. O primeiro foi pasar o control dos pasaportes, onde algunhas rapazas do grupo conseguiron selar o seu. E, despois, collemos o mini-metro para cambiar de Terminal.

Xa na T4, pasamos de novo o control de seguridade, e a esperar. Tiñamos por diante máis de cinco horas de escala, que aproveitamos para comer, descansar, xogar ao fútbol (con reventón de balón incluido), seguir asinando sudadeiras ou até grabar un TikTok.

Así, non foi até pasadas as 20.00 cando o noso último voo despegou. E se o anterior pasárasenos rápido, que dicir deste. Nun abrir e pechar de ollos estabamos xa en Peinador, collendo as maletas e saíndo pola porta, detrás da cal esperabades vós.

A aventura destas tres semanas rematou aí, pero tende por seguro que as lembrazas permanecerán con nós para sempre.

It was a pleasure talking to you,

Cecilia 

BATH days 19 & 20: de paseo e en patíns

Hey! We’re almost there, aren’t we?

A golpe de martes, a tristura por ter que marchar xa parecía estarnos chegando. Pero aínda tiñamos uns días para intentar desfrutar ao máximo do tempo que nos quedaba. Comezamos a mañá de novo no St. Gregory’s onde, durante o tutor time, as e os estudantes participaron dunhas votacións que se realizan nos colexios a nivel estatal e sobre un tema en concreto. Esta semana, o topic era o vaping, respecto do cal discutiu o noso grupo. Seguidamente, marcharon a cadansúa aula e, de novo ás 15.10, vímonos todas e todos na entrada para ir coller o bus até o centro. E, unha vez mercados os pertinentes hot chocolates e chocomilks na máquina de £1 da estación, seguimos a Charles.

A actividade da tarde consistía nun paseo pola canle do río Avon ao seu paso por Bath. Comezamos no tramo sur máis próximo a nós, e fomos indo cara ao norte. Así, puidemos ver os locks e os diferentes niveis de auga que creaban. Ou os barcos (algúns convertidos en vivendas) que se atopaban no leito do río. E, sobre todo, tamén vimos (e demos de comer) a algún que outro cisne. 

 

Así, e anda que por mor da chuvia, ao comezo non parecían moi polo labor de camiñar, ao final todas e todas pasaron unha moi boa tarde.

Rematamos á altura do Holburne Museum e, desde aí, as rapazas e rapaces tiveron un chisco de tempo libre. Durante o que, non vos pensedes, aproveitaron para ir a un supermercado relativamente barato (o de relativo é porque aquí, até o barato sae caro, e canto máis ao cambio) a facer acopio de provisións para a viaxe de volta. Está por ver se chega algo a Vigo. Sobre ou non, e con algunhas libras de menos na carteira, marcharon a casa a descansar.

Ao día seguinte, mércores, continuou a rutina no instituto. Durante o tutor time, Mr. Hollis fíxolles un pequeno quiz as e os estudantes. Preguntas sobre a xeografía británica, os postres, ou aquelas referidas ao propio colexio foron algunhas das cuestións que tiveron que responder. E despois marcharon a clase, onde aproveitaron para amosar todo o seu talento nas artes plásticas.

Cando finalizou a primeira parte do día, fomos de novo a coller o bus. E, tamén como sempre, baixo a chuvia (que sabe caer no momento no que as e os estudantes saen de clase) ou pasando frío.

Pero nin o mal tempo ía permitir que perdésemos a ilusión pola actividade da tarde: a roller disco (Halloween Special). Entre crianzas con disfraces do máis variopintos, o grupo estivo patinando até a evening. E tivemos tanto profesionais, como principiantes ben valentes. Velaquí unha recompilación de momentos para que poidades desfrutar.

Cando xa o cansancio chegaba (para nada porque era a hora de pechar), e tendo cumprido novamente a cota de exercicio semanal, marchamos todas e todos as nosas casas, que desde logo había ganas de cear.

Do que xa non tiñan tantas era de preparse para o último día.

Time really flies, doesn’t it? 

BATH, days 17&18 : pouco truco e moito trato

Boo!

Hope you had a spook-tacular Halloween. As e os estudantes pasárono de medo, aproveitando que estaban nun país anglosaxón para celebralo como tocaba. A festa comezaría xa o domingo, se ben pola mañá aínda foron facer outras actividades. Por exemplo, ir visitar o Fashion Museum Bath, ou ir a coller cabazas a un pumpkin patch. Pero axiña chegou a tarde (ou, por isto de atrasarmos unha hora o reloxo, ben podía ser a noite), e o grupo decidiu xuntarse, con disfraces máis ou menos elaborados, para ir dar un evening walk polas tenebrosas rúas (cando non estaban diante dalgún supermercado ou restaurante collendo comida) de Bath.

Co mel da celebración nos beizos marcharon para casa, que luns era día de madrugar. Após a doce semana no learning center, tocaba erguerse cedo de novo e estar, ás 8.30, no St. Gregory’s para o tutor time. Despois, seguiu unha mañá con misa (si, misa, que ía ser o día de Tódolos Santos) e o resto das clases, que desta vez remataron un chisco máis cedo do habitual.

As gañadoras dun quiz na academia recibindo o seu doce premio

Porque tiñamos unha cita en Bath, onde nos esperaba Charles para levarnos ao sitio máis acertado ao que ir en Halloween. Isto é, a casa-museo de Mary Shelley, escritora da novela gótica Frankenstein (ou O moderno Prometeo).

A autora, segundo aprendimos na parte máis museística, tería escrito parte da súa obra durante a súa estadía na cidade na que tamén nos temos aloxado nós. Porén, e pese ao interese do compoñente histórico, a mellor parte da visita foi o interactivo de todas as salas.

 

Especialmente, no soto do edificio, onde se escondía un túnel do terror só apto para valentes. Preguntádelle ás vosas fillas e fillos que tal, porque aquí a monitora preferiu quedar fóra e non vos pode dicir o que hai.

Despois de máis dun susto, chegou a hora de marchar. E non vos podedes facer unha idea da que estaba a caer. Entre que xa era de noite e o chaparrón, o que máis apetecía era quedar na casa ao quente. Pero as nosas e nosos estudantes non ían permitir que as inclemencias do tempo lles impedisen desfrutar da experiencia halloweeniana ao 100%, e aló marcharon algunhas e algúns a facer trick or treat. Con todo, pórtanse tan ben que non fixeron truco algún, pero volveron a casa para unha cea ben decorada e con varios de doces de postre.

📸: Maia

📸: Clara

📸: Claudia V.

📸: Claudia V.

📸: Maia

Eu fixen paella vegana para a miña host, porque cada unha celebra como considera

E, xa co bandullo cheo, a durmir que foron, que ao día seguinte a rutina tiña que continuar.

Sweet nightmares

BATH, days 15 & 16: de ximnastas e universitarios de elite

Afternon! Or would evening be better? 

Desculpade, que co cambio de hora unha anda algo despistada e agora, que os días son cada vez máis curtos, faise de noite axiña. É curioso, pero algo parecido sucede co tempo que nos queda aquí en Bath. Secasí, non nos poñamos sentimentais, que aínda hai moito que contar. 

Venres pola mañá fomos, por última vez, ao learning centre, onde as rapazas e rapaces apuraron as últimas clases de inglés da súa estancia aquí no Reino Unido. Non sei como lles irá nos exames do resto de materias á volta, pero nesta xa lles pode ir de dez. 

Nin sei a que estiveron xogando na academia, nin sei como iso tiña que representar a Tom Holland…

E, despois de ese esforzo final, era hora do lunch break, no que aproveitaron para facer acopio de novas enerxías. Porque, xa de tarde, tocaba volver ao Bath Sports and Leisure Center (lembrádesvos de cando fomos xogar aos bolos?).

Desta vez, a actividade planeada era a do Trampoline Park. Despois de poñer roupa cómoda e cuns calcetíns especiais nos pés, as rapazas e rapaces preparáronse para entrar. Porén, primeiro tocaba un vídeo coas normas a seguir. A seguridade ante todo!  E, sen máis demora, a saltar que foron.

 

 

Após unha hora e media de brincos, chegou o momento de saír. Oxalá puidesedes ter visto o coloradas e colorados que estaban. Pero, e pese a ter completado con creces os requerimientos de exercicio diario, as e os estudantes aínda tiñan ganas de quedar un chisco máis no centro da cidade, así que tiveron algo de free time. 

Sábado tocaba madrugar algo máis, porque era día da nosa última full day excursion. E, desta vez, tocábanos ir até Oxford. Collimos o coach, como xa é habitual, en Bog Island e, ás 9.00, puxemos rumbo ao leste. A viaxe, de hora e media, transcorreu sen maior problema, e axiña nos vimos na cidade universitaria por excelencia. Baixamos do noso bus e comezamos a explorar. 

A primeira parada importante (sen contar a do baño) foi a Radcliffe camera. Un edificio que alberga, no seu interior, unha biblioteca datada do século XV, parte da cal, nos filmes de Harry Potter, é a Duke Humfrey’s Library.

A continuación, fomos dar ao vicarage The Queen’s College e, após camiñar un pouco máis, chegamos até a entrada da Bodleian Library. Un lugar que acolle a maior colección de manuscritos do famoso escritor J.R.R. Tolkien —alumno, no seu tempo, da Universidade de Oxford—. 

Finalmente, camiñamos polo o Grove Walk —tendo que pasar por unha porta un tanto curiosa— e o Broad Walk, até o Christ Church College. Non só o college no que estudaron máis de dez prime ministers do Reino Unido, senón unha localización imprescindíbel para calquera potterhead. Porque, e se ben toda a cidade serviu de inspiración para a autora dos libros, pertencen a este edificio en concreto as famosas escaleiras ou o dinning hall orixinal —onde cean as e os estudantes do college todos os días—, a partir do que se recreou o Great Hall dos filmes. 

Para nós non era hora de cear, senón de comer, cando nos despedimos até as 15.00, deixando ás rapazas e rapaces varias horas de tempo libre, durante as que tomar a packed lunch, explorar algo máis a cidade ou ir á caza dun suadoiro co que presumir de ter visitado Oxford. 

Despois de todas esas compras no free time, a última parada do día sería o Wadham College, do que puidemos visitar a súa capela e parte dos xardíns. 

Ao rematarmos, tiveron un cuarto de hora máis para apurar as compras finais, visitando sitios nos que aínda non estiveran. Por exemplo, os postos de Broad Street, de onde levaron algunha que outra cousa. 

E, unha vez estivemos todas e todos no meeting point, fomos até o coach para emprender o camiño de volta a Bath, amenizado por unha maravillosa interpretación de cancións (Vigo en Inglés Version) do máis variopintas. Amais, a enerxía do bus pareceu continuar ao baixarmos del, porque algunhas e algúns aínda tiñan gana de troula.

Como se notaba que o día seguinte era domingo e, xunto a non ter que madrugar, íamos durmir todas e todos unha horiña máis. Pero non creades que quedaron na casa  lacazaneando todo o día. Saíron, que tiñan Halloween para celebrar.

Take care and be safe

Bath, days 13 & 14: como extras de Bridgerton e Harry Potter

Nice to see you! 

Esta segunda semana parece que marchou volando e, cando nos quixemos dar de conta, estamos xa a venres. Pero antes debemos falar do que fixemos estes dous días anteriores. 

Mércores pola mañá, na academia, as rapazas e rapaces estiveron recreando o Dragons’ Den. Un programa de televisión británico que permite a diferentes entrepreneurs o presentaren a súa novidosa idea de negocio a un panel diferentes inverstors (no programa, coñecidos como “Dragons”), buscando financiamento a cambio dunha porcentaxe do seu futuro negocio. Partindo desa premisa, e por grupos, as e os estudantes tiveron que deseñar un produto e preparar unha breve presentación do mesmo. Un armario intelixente, un reloxo para porse en forma, cubertos feitos a partir do óso do aguacate… Todo o seu talento para tentar convencer aos esixentes dragons. Déixovos aquí algunhas instantaneas de como foron os pitchings, a ver que vos parecen. Invertiríades nalgunha idea?

Pola tarde, despois do tempo do xantar, a afternoon activity era a visita ao Holbourne Museum. Hai que confesar que, se a moitas lles facía ilusión, non era tanto polo contido da colección de arte, senón porque o museo é unha das localizacións que aparece nas dúas tempadas da serie Bridgerton, como a casa de Lady Danbur. Con todo, semella que os diferentes cadros, esculturas e diversos artefactos finalmente si que tiveron máis éxito do esperado entre as rapazas e rapaces.

Ao remataren, tiveron un pouco máis de tempo libre (durante o que, por exemplo, aproveitaron para mercar algún que outro disco). E, seguidamente, marcharon todas e todos para casa. 

Somos fans

Xoves, o día comezaba con algo de néboa. Porén, nin a mínima incidencia climática ía empanar os afternoon plans. Pero aínda quedaba pasar a mañá no learning centre de ELAC, onde desta vez estiveron aprendendo sobre países e territorios. E, xa pola tarde, chegou o momento que andaban esperando: free time. Algunhas e algúns decidiron ir ao No.1 Royal Crescent. Unha casa museo restaurada que permite imaxinar como era a vida das clases altas no Bath xeorxiano do século XVIII. 

E, mentres, dúas das nosas estudantes marchaban coa host a un gran mercado de Nadal (para que vexades que non só en Vigo se anticipan estas festas), indo despois a Lacock. Unha das vilas onde se rodou Harry Potter. Nós, como grupo, este sábado tamén imos ir a outra. Podedes imaxinar cal é?

📸: Alba S.

📸: Alba S.

📸: Alba S.

Pero iso quedará para a próxima entrada, onde tamén vos contaremos que tal nos vai hoxe no Trampoline Park. Estade atentas e atentos ás fotos que consigamos sacar, a ver se logramos que non salga ningún móbil voando. 

‘Till next time!

BATH, days 11 & 12: flores, cores e olores

Morning, everybody

Os días non deixan de correr, e semella que o cansancio de andar explorando Bath comeza a acumularse. Con todo, esta semana estamos de sorte, porque é ás 9.30 cando comezan as clases na academia de ELAC. Un horario moito máis friendly con todas e todos nós. Luns empezaron facendo unha breve presentación e, despois do break de media mañá, repasaron brevemente un pouco de vocabulario. Porque, aproveitando que parecía facer bo día, recuperamos a Bath Treasure Trail. En diferentes grupos, e comezando desde a Abbey, as rapazas e rapaces tiveron que percorrer as rúas da cidade na busca de diferentes pistas, de cara a ir riscando do mapa aqueles lugares onde non atoparían tesouro algún. 

Cando deron as 13.00, e tendo rematado ou non, volvimos encontrarnos en Bog Island, onde fixemos reconto do progreso de cada grupo, atopando así que tiñamos un grupo gañador, con até 16 pistas resoltas. De premio, Charles tiña unhas bolsas de larpeiradas, que compartiron entre todas e todos xusto antes de ir comer.

Unha hora despois, xuntabámonos de novo onde a academia, para ir cara ao lugar da afternoon activity. Porén, de súpeto comezou a chover, e parecía este novo exemplo de british weather ía por en xaque os nosos plans. Así, estabamos a resgardo nunha das aulas e pensando xa en que filme poderiamos ver, cando o tempo volveu cambiar. 

Finalmente, e prevendo que o ceo non se volvería nubrar, marchamos en dirección aos Botanical Gardens do Royal Victoria Park. Alí, as rapazas e os rapaces puideron xogar ao frisbee, ter unha sesión de fotos do máis outonal ou incluso achegarse aos esquíos.

📸: Alba S.

E, cando se cansaron de estar polo parque (se ben houbo quen aínda quixo estar un chisco máis), marchamos de volta á zona máis céntrica da cidade para termos algo de free time. Deste xeito, algunhas das rapazas marcharon xuntas a ver un filme á casa dunha das host families, mentres outra parte do grupo buscaba un sitio para tomar algo quente antes de tamén marchar.

Ao día seguinte, as clases no learning centre transcorreron sen maior interrupción, excepto polo break de media mañá, e axiña chegou o momento de ir comer. Non sei por que, pero coido que xantar na cidade (onde o McDonald’s ou os supermercados quedan cerca) gústalles máis que facelo no St. Gregory’s. Tivesen tomado a packed lunch ou algunha outra cousa, ao remataren xuntámonos todas e todos de novo, para irmos cara ao lugar da afternoon activity. E desta vez tocaba a visita á Bath Abbey. Ese impoñente edificio que xa tanto temos visto, pero non que aínda non entraramos. 

Unha vez dentro, a guía iríanos explicando diferentes curiosidades. Por exemplo, sabiades que esta construción cristiana ostenta o título de abadía porque, após anos de disputa, foi decidido que a cátedra do bispo —e, polo tanto, a consideración de catedral— situaríase en Wells? Catedral ou non, foi nesta igrexa na que, coa coroación do King Edgar, sentaríanse as bases das actuais ceremonias da monarquía inglesa.  

Amáis, a abadía de estilo gótico é un magnífico espazo no que desfrutar de elementos arquitectónicos tan característicos da variante inglesa, como son as bóvedas de abano. Tamén, das súas vidrieiras, en 56 das cales, por exemplo, atopamos ilustrada a historia de Xesús desde a morte até a resurrección. 

Como tamén se aprende cos sentidos, as rapazas e rapaces puideron sentar no lugar que ocupa o coro e tocar unhas mini campás, ou cheirar reproducións dos diferentes olores da histórica abadía. 

Ao rematarmos, saímos de novo á Abbey Churchyard, desde onde partimos para desfrutar de tempo libre até a hora de ir cear. Como vedes, o grupo ten tempo abondo para seguir explorando a cidade ao seu ritmo (por exemplo, indo a algunha tenda de segunda man das moitas que hai aquí en Bath). Pero tamén para ir mercar algún que outro souvenir, así que non deixedes de pedirllo. 

Cheerio!

BATH, days 9 & 10: de graffitis e romanos

Hi there! Long time no see.

Xa estamos na metade da segunda semana aquí en Bath. Pero, antes de contarvos que tal seguimos por terras inglesas, debemos recapitular á chegada da fin de semana.  Como parecía que a chuvia caera toda durante o día previo, sábado espertamos cuns ceos relativamente despexados, que amais nos acompañarían practicamente durante todo o día. Ás 9.15 vímonos na Bath Bus Station, para ir coller de novo o coach, sendo Bristol o destino desta vez. En pouco máis de media hora chegamos á primeira parada: o Clifton Suspension Bridge. Deseñado por Isambard Kindom Brunel no século XIX, esta ponte colgante que une as dúas beiras do canón do río Avon tardou 33 anos en construírse, converténdose desde a súa inauguración no símbolo desta cidade inglesa.

Unha vez rematamos de enchouparnos das impresionantes vistas que este lugar ofrece, regresamos ao coach, que nos levaría ao city centre. Baixamos na Millennium Square, unha praza pública cunha interesante fonte e varias atraccións de diverso tipo, que sería o comezo do noso tour polas rúas de Bristol. 

Co centro bristoliano de fondo, Charles confesounos que, cando era máis novo, tiña saído de extra na serie máis famosa que se rodou nesta cidade. Podedes adiviñar cal é? Porén, tamén nos dixo que a súa vila de nacemento fóra Chester, e animou ás e aos estudantes a tentar localizala no mapa.

Unha vez finalizado o repaso á xeografía británica, seguimos camiñando até a Bristol Cathedral, que se remonta ao século XII. Alí foi onde nos atopamos con outro grupo do Vigo en Inglés: as e os estudantes que están en Cheltenham. Pero só houbo tempo para un breve saúdo, porque o noso roteiro tiña que continuar. 

E nel fomos bater cun dos exemplos da obra que o coñecido artista Banksy ten na cidade, da que tamén fomos visitar o The Centre. Unha área pública construída sobre o río Frome na que atopar variados postos de comida.

Posteriormente, atravesamos pola Corn Street onde, ao ser sábado, atopamos o Bristol Flea Market en todo o seu apoxeo. Antigüidades, vinilos, roupa de segunda man… Con todo, xa habería tempo de ver todo con máis calma, porque o tour seguía até o St. Nicholas Market. Un mercado tradicional que nos ofreceu diferentes postos de artesanía, música e comida. De novo, xa aproveitaríamos despois o noso free time para regresar. 

Deixando atrás o mercado, continuamos até Welsh Back, por onde paseamos ao lado mesmo do río. Alí vimos o The Llandoger Trow, o actualmente pub cuxa construción data de 1664 e onde Daniel Defoe tería coñecido ao mariñeiro que lle serviría de inspiración para Robinson Crusoe. 

BathOut22

Como xa eran as 13.00, tocaba parar para comer. E o sitio escollido foi a Queen Square. Unha praza de estilo xeorxiano completada en 1727 na que os catro lados que a compoñen presentan a mesma lonxitude, convertíndoa así na segunda praza cadrada máis perfecta de toda Europa. Completamente cadrada ou non, para o que si sería perfecta foi para descansar un chisco do tour e descubrir que era o que contiñan as nosas packed lunches. 

Unha vez rematamos coa comida, continuamos co que quedaba do noso percorrido, indo a dar con máis exemplos de muralismo na Bell Lane. E, finalmente, chegamos ao Bristol Shopping Quarter. A zona máis comercial, desde onde comezou o tempo libre para as rapazas e rapaces. Sempre en pequenos grupos, foron descubrindo máis lugares da cidade (como as tendas vintage) ou regresando a aqueles aos que xa lle botaran un ollo. 

E xa ás 17.00, con varios regalos (para familia, as amizades ou mesmo autoregalos) baixo o brazo, reuniámonos novamente no meeting point para ir coller o bus de volta a Bath. A full day excursion rematara, e era hora de irmos cear e descansar.

Ao día seguinte, os lóstregos e tronos de primeira hora da mañá acabaron coa idea de moitas e moitos de ter unha lazy morning. Con todo, xa houbo quen madrugou, porque había unha visita opcional que querían ir facer: a dos Roman Baths. Unhas termas de tempos do imperio romano, acompañadas por unha colección de milleiros de artefactos da época, que as e os estudantes puideron visitar. Xa vos contarán todo o que aprenderon dentro deste complexo declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.

Foran ou non a estes baños romanos, o resto da tarde aproveitaron para pasalo no centro da cidade, antes de volver coa host family. Tocaba apurar o adestramento da lingua inglesa porque, a causa do half term das escolas británicas, esta semana terán que acudir ás english lessons na oficina de ELAC. A ver se lles notades melloría no dominio deste idioma cando volvan a Vigo. Polo momento, nelas seguimos, así que…

See you later, alligator!

BATH, days 7 & 8: boleira e disfraces con arte

Good morning there!

Aquí en Bath, xoves espertamos co son da chuvia e, de mirarmos pola fiestra cara a fóra, o último que apetecía era saírmos da cama. Sorte que xa estamos acostumadas e acostumados a este tipo de clima, e non deixamos de tentar comezar o día da mellor forma posíbel. Secasí, tivemos agardar polo bus, que cando chove funciona aínda peor (tendo en conta en que país estamos, botade contas de como vai). 

Dramas de transporte á parte, conseguimos chegar todas e todos ben ao St. Gregory’s. E alí quedaron as e os estudantes, nas súas respectivas clases do día. Nunha delas, puideron aprender a montar un enchufe e, noutra, tiveron a oportunidade de traballar no cultivo de microorganismos. 

Cando rematou a última clase da mañá, o sol xa tiña saído, así que non houbo risco de mollarmos mentres o bus non chegaba, e puidemos chegar ben sequiñas e sequiños á estación, onde xa estaba Charles. Desde alí, e aproveitando para ver novas partes da cidade, fomos camiñando até o Bath Sports and Leisure Centre (quedade con este nome, porque aquí imos volver) para botarlle unha aos bolos.

Por grupos de 6 ou 5, as e os estudantes dividíronse nas pistas desta bowling alley, e a partida comezou. Mario levaba o primeiro pleno do día, e pouco a pouco os puntos totais de cada unha e cada un ían aumentando. Houbo xogadas boas, xogadas algo peores, e tamén algún que outro slushie ou bandexas de patacas fritidas para compartir. 

Con ou sen barreiras (iso é un segredo que queda entre nós), houbo quen chegou até aos 100 puntos. Porén, o importante ao final foi que todas e todos o pasaron ben. Penso que ben felices marcharon a casa, a prepararse para o último día de clase da semana.

 

Non obstante, venres non teríamos tanta sorte, porque case non deixou de chover en todo o día. Unha mágoa, porque as rapazas e rapaces pouca oportunidade tiveron de lucir os outfits que, en troques do uniforme, puideron levar ao St. Gregory’s. Cousas dun casual friday no que houbo galletas para as máis aplicadas nalgunha que outra materia.  Cando sonou o timbre aínda caía auga a ceo aberto, polo que o traxecto até a parada e a espera polo bus aínda nos pareceron máis longas que de costume. 

Tamén por mor da chuvia, a busca do tesouro que tiñamos prevista como afternoon activity tivo que quedar para outro día no que o tempo acompañase e, no seu lugar, fomos á Victoria Art Gallery. Pese ao pequeno do sitio, e de que ao comezo ao grupo non parecía facerlle moita graza, os diferentes accesorios para disfrazarse e os materiais para debuxar acabaron por convencer a todas e a todos. 

Cando rematamos a visita, quedaba algo de tempo para un pouco de free time antes de marchar a cear coa host family. Había que repor as forzas de toda a semana, porque sábado volvía tocar full excursion day. Sorte que a proximidade de Bristol, o destino desta vez, fixo que non tivesemos que madrugar. O resto de detalles de como foi quedan para a seguinte.

Cheers!

BATH, days 5 & 6: aniversario por partida dobre

Hello, how is it going?

Após un primeiro día de clase cheo de novidades, todo podería indicar que martes ía ser un día xa completamente normal. Pero nada máis lonxe, porque era o aniversario de Claudia! Ben cedo pola mañá, as compañeiras e compañeiros xa lle cantaron o happy birthday no bus. 

Ademáis, e ao chegarmos ao colexio, era hora de que nos presentasen ás e aos buddies. A sorpresa foi cando descubrimos que non terían a unha persoa asignada para cada un e cada unha. Pero non por escaseza, senón porque unha chea de estudantes se presentaran como voluntarias. Menudo éxito está tendo o noso grupo! 

Despois dun tempiño para coñecérense todas e todos, sonou o timbre (ou debería dicir alarma, porque menudo son que fai), e as nosas rapazas e rapaces marcharon a clase. Por exemplo, á de Spanish, onde lles ensinaron a curiosa diferenza que entenden que existe entre un pastel (básico, aburrido) e unha tarta (decorada, the very best). A nós, lonxe desas aulas tan interesantes, tócanos pasar o tempo na staff room mentres agardamos por elas e eles, polo que calquera recomendación de libros e series é máis que benvida. 

Ás 15.10 saíron todas e todos, e fomos directamente a coller o bus. Porén, aínda tivemos que agardar un bo chisco, porque o transporte público de Bath non é que destaque pola súa puntualidade (unha até bota de menos o Vitrasa). Con todo, ao final demos chegado con certa marxe á estación de buses. Alí esperábanos Charles, para levarnos a coñecer ao cidadán nº1 de Bath: o mayor

Recibíronnos na entrada do Guildhall e fixéronnos pasar ao Mayor’s Parlour. Alí estaba o alcalde, co seu famoso collar dourado (que emprega cando vai recibir visitas importantes, como algún que outro astronauta que estivo na lúa) posto. Mentres as rapazas e rapaces consumían a bebida e as galletas para merendar que lles ofreceran, o mayor contábanos cousas interesantes sobre o seu posto (sendo el a 795ª persoa que o ocupa) ou a cidade de Bath (que na actualidade vive fundamentalmente das súas dúas universidades e do turismo). 

A continuación, e posto que a host de Ainhoa e Sara é a deputy mayor, o alcalde aproveitou para ensinarnos un exemplo dos diferentes robes que, segundo o título que ostentan, locen en ocasións especiais. 

De seguido pasamos á Council Chamber, onde as e os estudantes puideron sentar nas cadeiras de aqueles e aquelas que forman parte do consello local da cidade. Alí, ao alcalde fixémoslle entrega dun regalo que lle mandan desde Vigo. Vos pensades que lle gustou? Eu coido que quizáis algún día o atopamos entre os turistas que baixan na Estación Marítima deses xigantescos cruceiros que nos visitan.

Para finalizar, o mayor ensinounos a impresionante Banqueting Room cos seus candelabros. Unha sala na que, ademáis de diversas celebracións, tamén se rodaron escenas da famosa serie de época Bridgerton. Como no grupo temos varias fans, quedaron encantadas (e máis que o estarán cando vaiamos ao Holbourne Museum, pero iso queda para a semana). 

Ao rematarmos, e como mostra de agradecemento, o alcalde regalounos uns pins e uns booklets da cidade, antes de desexarnos a mellor das estadías. Agardemos que así sexa!

Como xa era hora de volver para casa a cear, despedímonos das nosas e dos nosos estudantes até mañá. 

Co novo día, por mentira que pareza, tocaba aniversario outra vez. Desta, o de Mar, que tamén recibiu moitos parabéns (mesmo da súa host). Con ganas —ao menos, polo momento— chegaron todas e todos ao St. Gregory’s, onde comezaron tendo tutor time. Alí, e por grupos, preguntáronlles primeiro sobre estereotipos que tiñan sobre Inglaterra. Os máis repetidos foron a actitude da britsh people (que se preppy, que se serious, que se até rude) e o diferente que era a comida (poño diferente para non por algo peor). A continuación, tiveron que sinalar cousas que, nos cinco días que levaban no país, lles tivesen resultado sorprendentes. Desta vez, as respostas foron sobre as instalacións do colexio, os double-decker buses ou o cordón co que se acende a luz no baño. Unha vez rematada esta posta en común, para as súas clases que foron. Para algunhas das nosas estudantes, a máis reseñábel foi a de drama, onde estiveron facendo diferentes sons através dun micrófono mentres outras intentaban non rir. Clases coma estas non as hai en Vigo. 

Saíron de novo sobre a mesma hora, se ben tivemos que agardar por algunhas que se estaban a cambiar o uniforme. Porque era día de celebración por partida dobre. Así, e aproveitando que a afternoon activity ía ser free time en Bath, gran parte do grupo marchou ao Victoria Park a celebrar os dous aniversarios. 

📸: Mario

📸: Paula

Sobre as 18.00, era momento de recoller e comezar a marchar para casa. E menos mal, porque media hora máis tarde botóusenos a chover. Sorte que todas e todos xa temos bastante visto este tipo de clima. Secasí, e para evitar os resfriados que amezan con aparecer, a actividade de hoxe será nun sitio recollidiño: a boleira! Xa vos contarei quen gaña na próxima entrada.

Keep an eye out for that!

Bath, days 3& 4

Hiya! How are you doing these days?

Aquí en Bath vai todo ben, se ben aínda nos seguimos acostumando á cidade, aos horarios e demais particularidades inglesas.

Como sabedes, domingo, amais de intentar recuperar o sono perdido dos días previos, era un día para pasar coa familia. Así, dúas das nosas estudantes foron coa súa host mother até a costa de Lyme Regis. Parece que xa imos botando en falta o mar.

O resto reuníronse no city centre, para empezar a explorar a cidade de Bath, ir en barco polo río que a atravesa ou achegarse xa a algunha das súas tendas. Houbo quen xa descubriu que o hot chocolate inglés moito lle ten que envidiar ao que facemos nós.

Un pouco antes da tardiña, comezaron a volver todas e todos para cada, que era hora de cear e intentar ir descansar.

Luns tocábanos madrugar outra vez, porque co comezo da semana comezaba tamén a school integration. Ás 7.30 quedabamos todas e todos de novo na Bath Bus Station para coller, como moitas e moitos british students, unha das liñas de transporte público cara á St. Gregory’s School

Alí chegamos pasadas as 8.15, co staff do colexio agardando para darnos os diferentes timetables e amosarnos as instalacións. E, se ben coñecer aos e ás buddies quedaba para martes, xa varias delas se achegarons ás nosas e aos nosos estudantes para indicarlles a que clase ir unha vez sonou o timbre. Era hora de descubrir as diferentes materias do día! 

Nós despedímonos delas e deles até as 15.10, cando os fomos recoller. Primeira foto grupal onde o colexio, e bus de novo cara a Bath.

Na estación de buses esperábanos Charles outra vez, quen sería o encargado de guiar o tour pola cidade.

Un cafeciño rápido antes da afternoon activity


Comezamos dirixíndonos até a
Abbey, onde xa atopamos un exemplo dos músicos de rúa.

De seguido fomos topar cos famosos Bath buns en The Bath Bun Tea Room e a Sally Lunn’s Historic Eating House & Museum. Con sorte, as nosas rapazas e rapaces proban algún destes dous tipos de boliños doces antes de marchar. 

A continuación, fomos contemplar os Parade Gardens. Alí, no medio dos xardíns, está a estatua do King Bladud (fundador da cidade de Bath e pai do King Lear shakesperiano) xunto a un dos seus porquiños.


Cruzando a ponte, chegamos á outra beira da canle, na que nos explicaron o funcionamento da
weir. É dicir, unha barreira construida no leito do río que permite controlar o nivel da auga e regular o seu tránsito para evitar as crecidas. 


Continuaba o noso
tour xusto ao lado, onde o Pulteney Bridge. Unha das catro pontes do mundo (xunto co Ponte di Rialto, o Krämerbrücke e, por suposto, o Ponte Vecchio fiorentino) que conta con tendas ao longo do seu interior. 

Seguimos camiñando, atopando a post office desde onde saíu a primeira carta con selo do mundo, para chegar xunto ás Assembly Rooms que frecuentaron figuras como Charles Dickens ou Jane Austen.

Xa cara ao final do tour fomos ver The Circus. Unha rúa circular (co mesmo diámetro que Stonehenge) dividida en tres seccións, e onde se atopan 525 símbolos diferentes nos frisos das fachadas curvas.

Vencellado a este lugar, a última parada sería The Royal Crescent. Un conxunto de 30 terraced houses construídas en forma de cuarto crecente no século XVIII, e actualmente unha das zonas máis exclusivas da cidade. En fronte, un gran parque, onde poder tumbarse a descansar.

Porén, as nosas alumnas e alumnos aínda tiñan ganas de pasear un chisco máis e, unha vez finalizado o roteiro, moitas e moitos quedaron en Bath un chisco máis antes de marchar cear.

Quedaban folgos até para gravar un TikTok

E para cama todas e todos, que hoxe, vai ser un día especial. Porque, ademáis de coñecermos ás e aos buddies no colexio, toca visita ao Concello (e, quen sabe, quizáis algo máis).

See you!