O obxetivo volver a Vigo sen incidentes.

Punto de encontro Cobham Free school ás 7.30 a.m., algúns dos nosos rapaces chegaron máis tarde e estábanse pondo dos nervios porque o taxi non chegaba, tranquilidade que para algo estábamos saíndo con moito tempo de antelación para este tipo de imprevistos.

No bus como aos nenos e nenas pequenas houbo que ir un por un a revisar que se puxesen os cinturóns. Teñen moito papo para escusarse do uso do cinturón, teño un vídeo que vale ouro pero voumo gardar.

O vó compartímolo cós grupos de CHESSINGTON, COBHAM e EPSOM ROSEBERY. No caso de COBHAM a relación foi máis estreita xa que unha das compañeiras monitoras, Alicia, tivo que voltar a España por razóns persoais. Polo cal houbo días que deixamos que se xuntasen os dous grupos, pero lembrade que cada decisión ten a súa consecuencia. Foi un pracer tanto axudar e coñecer as rapazas e rapaces de COBHAM, coller tamén se lles colle algo de cariño pero tamén chegan a ser “intensas”.

Ademáis de facer mención  a Bieito na entrada de onte, e a Alicia no de hoxe, quero facer mención aos demáis monitores Alejandra, Ana, Luis, Miguel e Noemi, un gran equipo de monitores primerizos que se atoparon con máis incidencias dos que me atopei eu xuntos nas 2 edicións anteriores de PILI Vigo que levo ás espaldas. Á organización aquí nesta edición “mrym”, para aclarar término preguntarlle os rapaces cal é o antónimo de “ntr”.

Retomando a viaxe, e a pesar do madrugón, todo saiu ben, as esperas non foron longas, nin os tempos mortos longos. De feito houbo rapaces que tomaron fotos de nós, os monitores, nunha cadea de fast food dentro do aeroporto de El Prat, case podo decir que foi o máis notable do día pero dado que os reporteiros gráficos non fixeron chegar as probas non podo compartir semellante momento histórico.

Antes de subir ao vó Barcelona – Vigo ao lonxe algún dos rapaces, non lembro quén, pediunos que nomeásemos ao máis guapo, listo, etc do grupo, pedinllo por escrito e dado que non me chegou non podo deixar constancia no blog, acción – consecuencia.

Despois de virse arriba os 4 grupos ao aterrizar en Peinador, tocou recoller maletas e no caso do grupo facer a entrega dos diplomas.

A foto máis esperada despois de 3 semanas de traballo ver como se pecha a porta de saída, e quedarse uns intres a soas. No meu caso a terceira foi a vencida, obxetivo cumprido, ningún incidente na viaxe de volta. UEPAAA!!!

GAME OVER PILI VIGO 2022

Agradecer a todxs xs pais e nais por vir a recoller aos vosos fillos jajaja.

Agradecer aos pais que vos acercástendes a saudarnos a Bieto e a un servidor,  e de agrado que tamén vos acerquedes a xunta nós.

Agradecer aos rapaces e as rapazas de Cobham polas mostras de cariño mostrado neste día, a pesar de estar eu en modo Border Line, porque sodes moi moi moi moi moi moi pesados e pesadas…das…das…das. A pesar de insistir non vos vou aceptar en IG ata que vaiades á universidade, sigades en contacto con Bieito e conmigo pero sen raiar, me felicitedes polo cumpleanos, e demáis trabas para non aceptar a vosa solicitude, atentamente Master Marcos.

Whatsapp Bieto (domingo 30) :“Chicos, un placer haber estado con vosotros estas semanas, encantado de conoceros a todos, y de aprender cómo mejorar en mi profesión con los ‘Gangs of Kingston’. y por qué no decirlo, de ver que aún quean cosas por hacer en este mundo. Un abrazo muy grande a todos. P.D. Estais todos a tiempo de hacer con vuestra vida lo que más os guste; los sueños, con esfuerzo, trabajo, constancia y un poco de suerte, tambiéns e cumplen. Palabra de Gatusso”.

Reflexión de Marcos (domingo 30): “Para mín como adulto a cargo de 23 rapaces podo esixir como calquer pai, quero ver actitude, compromiso, responsabilidade e respeto porque eu tamén me comprometo a elo, que aproveitedes esta experiencia de 3 semanas que é única. Como o neno/teenager que levo dentro quero pasarmo ben, ser parte do grupo, xogar, socializar, coñecer sitios, pero todo con certos límites. Non o conseguimos. Inconscientemente neste grupo funcionou como grupo non houbo fisuras entre vós, cumpristendes con nota nas excursións de fin de semana (puntualidade e sudadeiras postas). P.D. Non fai falta que sigades chequeando a golpe de domingo”.

A pesar de non cumprir e redactar algunha vivencia ou descripción tal como comentei o primeiro día no aeroporto de Peinador aquí deixo inmortalizado os seguintes datos:

Nome do grupo de whatsapp rapaces: PALO TAI. Nunca se viron 24 administradores nun grupo de 25. Ata que por decisión de sabotear ao grupo os monitores elimanaron a todos excepto ao administador orixinal. Nome orixinal do grupo PILI VIGO 22.

Nome grupo de whatsapp monitores e rapaces (administradores Bieito e Marcos): GANGS OF KINGSTON. Ante a dinámica de “eliminar mensaxes para todos” por parte dos rapaces e logo dos monitores ante contido non apropiado, chegou na última semana a combinación de “enviar mensaxes só administradores” para silenciar o grupo pola noite, pero sempre hai quen ten que reaccionar ante todo, e “enviar mensaxes todos os participantes” durante o día. Número de archivos 343.

Nome grupo de whatsapp monitores e rapaces (onde só podían escribir monitores): Master & Master. Para as mensaxes importantes sen necesidade de respostas (nin raccións).

A verdade que bastante difiícil redactar o blog no día de hoxe, non tanto por ser o último día, senón porque non saber exactamente que contarvos mamis e papis.

Durante a mañá Bieito e eu tivemos a oportunidade de entrar un rato no aula, convidados por Maira e Mike (aula conxunta). Os rapaces fixeron no día de hoxe presentación de temas varios preparados en días previos. Para non romper máis a máxia da clase os monitores seguimos cás nosas tarefas no noso punto de referencia durante esta estadía, a cafetería da universidade… mentras que os rapaces se puxeron hoxe as botas con chocolates varios. Ao final ata parece ser que van a botar de menos a Maira e a Mike????!!!!

Para Bieito e para min, o momento máis especial do día foi despedirnos de Pam, a coordinadora local, atenta e predisposta a axudar aos rapaces e a nós, un sobresainte para ela. Nota aparte a organización local, mellor deixala en ‘No commentes’.

Bieito, Pam e Marcos

A Bieito hoxe o corpo llas pedía, ter un ‘speech’ cós rapaces, último día, indicacións claras. Tarde libre para compras, máis ben últimas compras, hora de chegada definida, ás 6 p.m., que hai que preparar maletas, descansar para a xornada de viaxe, etc… e non menos certo e o último día cás host families (son consciente que o trato de todas as host families non son iguais pero é o seu estar o último día na casa, cear, etc).

Ao largo da tarde ablandámonos e ampliamos a hora de chegada á habitual 7 p.m. Iso sí, tiñan que pornos olliños para ter dita ampliación.

No noso caso Bieito e eu fomos a recoller a nosa host mum, Nita, ao seu traballo. Podríamos escribir un blog de todo o que vivimos con ela, pero non procede, oxalá os rapaces lle haxan collido a metade do cariño que nos lle collemos a ela, e que conversasen, reísen, saísen fóra da casa unha cuarta parte do que nos fixemos. Por algo é a QUEEN das host mum entre @s monitores.

Bieito, gran compañeiro có cal compartimos unha mesma visión educadora, un pracer compartir estas 3 semanas, creo que fixemos boa dúpla.

Aunque poucos son os selfies que me fixen e moitos os que me roubaron os rapaces e rapazas. O SELFIE GAÑADOR vai dedicado ao respeto, a tolerancia e ao cumplimento das normas de circulación.

RESPETO EN VALORES

Rapaces, bueno, un pouco de todo, momentos en que podería levarvos de cea e outros deixarvos sen ela, ‘no more comments’.

Mamis e papis, para calquer aclaración ahí estaremos no aeroporto de Peinador.

SEE YOU LATER!

O máis interesante de mañá é ver o resultado das enquisas finais, bueno máis ben ver o apartado de a onde irían se poidesen ir a vivir unha experiencia parecida no futuro. Hawaii destino por preferencia (3), Italia (2), Alemaña, Escocia, Estados Unidos (L.A., Nova Iork, Miami), United Kingdom (Liverpool) entran dentro dos parámetros esperados. Os resultados máis sorprendentes Kenia, as favelas do Brasil, Nova Zelanda, Noruega, pero especial mención ten Groenlandia ou a Antártida.

Algunha patada gramatical tamén as houbo!!!

Á tarde puxémonos rumbo a Wandsworth, para que boa parte dos rapaces xogasen a E-Sports en Gravity centro de ocio, onde tamén dispoñen bolera, dardos, máquinas arcade, billar e aquilo ao que os demáis rapaces que querían ir a facer pero o cal xa nos dixeran que non había praza, Karting, unha magoa. Mentres uns xogaban os demáis moi ao seu pesar tiveron que quedarse nas inmediacións, no centro comercial, xa que querían voltar ao Stamford Bridge, pero tanto por ter que ir en bus e o tempo que suporía non se lles permitiu.

Algunhas das caras dos que o  pasaron ben no E-Sport

O tema importante do día, a cea de despidida na pizzería Franco Manca. Menos mal que xa tíñamos reservados as pizzas porque pedir para 50 sería un pouco bastante lío. Cea compartida cás rapazas e rapaces de Cobham na parte de arriba da pizzería, o cal sempre é mellor para estar máis ao seu aire, como camarieros convidados, @s monitores.

A velada na pizzeria rematou con algún xogo, ao largo da tarde tiñan que enviarme por privado unha afirmación verdadeira e outra falsa sobre eles, as cales os demáis non tiñan que coñecer. Os rapaces e as rapazas do outro grupo non teñen moita chicha. Modificando o xogo collemos algunha afirmación verdadeiras dalgúns/dalgunhas e sacamos tres candidatos/as e os demáis tiñan que adiviñar de quen é a afrimación. Algunhas foron fáciles xa que entre eles se coñecen, o que dixen pouca imaxinación/chicha teñen os rapaces. Menos mal que están os monitores para meter algunha bola polo medio e dar chicha ao xogo cá colaboración dos candidatos (ou non).

“I think Messi is the best football player of all the time”

No comments

“My brother measures is 1.93m”

I have a signed REal Madrid T-shirt signed by Gareth Bale”

Como ven sendo costume sempre veñen a chorar a última hora para poder chegar máis tarde a casa. Desta vez démoslle permiso ás 22h, con previa confirmación da host family.

Mañá último día, estades ansiosos de voltar a casa rapaces? Mamis e papis, e vós, emocionad@s de telos de novo na casa?

ADIANTAMOS BLOG DO VENRES CON NOVAS RECENTES

Último día, hai varios retrasos de puntualidade, de feito de todos os que faltaban 5 xa están na clase e outros 2 quedaron durmidos (houbo que chamarlos a casa).

@s papis e mamis que valoren por si mesmo.

foto tomada 10.05, inicio break time

O único salientable do día é que os rapaces pasaron máis tempo sentados en bus que de free time, o cal para variar ven moi ben;).

As clases rutina, aunque houbo a quenes se lles pegaron as sábanas, non fan máis que comer e durmir (a excepción dun que se pasou ata as 3 a.m. pegado ao teléfono). Tamén é certo, non sei en que instituto o profesorado lles carga aos rapaces de deberes, porque hai uns cantos que sempre están a pensar en ir a casa a facer os deberes en vez de disfrutar da experiencia.

Hoxe os rapaces colleron a líña 85 en dirección PUTNEY, parada Putney Bridge.

Por min visita arredor do Fulham Palace, un rato polo Bishops Park, parque pequeno pero agradable que conta cun estanque, unha pista de skate e ao lado un campo de fútbol, pena de parque porque algún xogo de animación se puido facer pero xa sei que estarían pensando no fútbol. E finalizar en Putney a cal conta cunha rúa principal con moita vida, aunque os rapaces son moi de acabar no McDonald’s, o cal acabou sucedendo igualmente.

Sabendo que este plan non lles gustaría o plan era levalos a Gravity en Wandsworth, un centro de ocio cunha gran variedade de actividades ao seu gusto, a quen non lle gustaría?

Iso sí, houbo unha proposta alternativa presentada por Nacho Couto, un dos futboleros por excelencia do grupo, é no día de hoxe máis (non digo nada máis solo mirarlle a camiseta que leva hoxe posta). A proposta ir a visitar ao Stamford Bridge.

Explicando un pouco a situación de que non nos colleron o teléfono para facer a reserva e despois de facer un consenso entre eles e con eles, a mellor opción foi ir a Gravity e no caso de non poder xogar ás preferencias dos rapaces porque non ter reserva ir ao Stamford Bridge. DITO É FEITO, literalmente.

Bus ata Wandsworth, chegada a Gravity, primeira no canto dos dentes, pois non había posibilidade de poder facer Karting nin hoxe nin mañá, os rapaces que quixeron facer E-sports (a maioria), tamén se quedaron cás gañas pero polo menos teñen a reserva para mañá.ç

Despois de recoller ao grupo que non lles apetecía xogar a nada por motivos varios no McDonald’s. Puxémonos rumbo ao estadio do Chelsea.

STAMFORD BRIDGE

Como me gusta ese eslogan do clube ‘The pride of London’, un xesto hacia a diversidade e respecto hacia todas as persoas.

A visita como foi improvisada pois foi breve pero a vez maís larga do esperado, querían marchar pero unha vez alí non tiñan tanta presa de marchar salvo algún que tiña velada cá familia ou como xa dixen antes, cós deberes.

Visita arredor do estadio, ver nunha das paredes ás figuras máis destacadas que pasaron polo clube, e algúns que entraron na tenda para levarse algún recordo e de paso facer algunha fota cás replicas das copas que ten o Chelsea.

A volta se fixo larga, pero máis pola prisa psicolóxica e por que era tarde e sabían que hoxe non ían a ter tempo libre. Hora de chegada a Kingston, 17.50h. Alí estaban as rapazas de Cobham e Epsom esperando polos rapaces. Pero xa saben que a hora de chegada é ás 19h. Que se estaban xogando a cea de despedida de mañá.

A sorpresa do día, que unha vez que comezaron a chequear, os monitores nos tomamos a libertade de comprobar se era certo que chegasen a casa (videochamada), o certo é que cachamos a máis de un que non estaba na casa, a piques de chegar nos decían, e outros que non nos daban collido o teléfono, porqué será, aunque despois de 20 minutos si deran sinais de vida.

Un día menos e xa estamos na casiña!!!!

El marte fue un día especial, tocaba visita diplomática y había que estar a la altura. Ya el día anterior, habíamos hablado con los chicos que la actividad que tocaba era visitar el ayuntamiento de Epsom y conocer a su alcalde, Clive Woodbridge. Para ello, damos unas breves indicaciones sobre cómo se va a desarrollar la visita y, los alumnos, preparan unas preguntas para hacerle, in english, of course. Realiza una cada estudiante y los monitores las revisamos, pues conociendo si originalidad y valentía podemos esperarnos cualquier cosa, jajaja. Sin embargo, estos chicos no dejan de mejorar y nos muestran un listado de preguntas interesantes y coherentes; después una rápida corrección de errores ortográficos, damos el visto bueno a las mismas y disponemos un orden para llevarlas a cabo.

Llega el día y, tras coger el autobús dirección a Epsom y llegar a la alcaldía, Mr. Woodbridge nos da la bienvenida, pero no sólo a nosotros, pues el grupo de Epsom también se une a la visita oficial y compartimos la charla con ellos. Al ser un número elevado de estudiantes, nos llevan al hemiciclo municipal, donde se toman decisiones acerca de la localidad; los chicos toman asiento frente a sus micrófonos y durante unos minutos se sienten personas importantes. El alcalde toma la palabra y les explica a todos las funciones y responsabilidades de su puesto, así como alguna curiosidad acerca del edificio en el que nos encontramos; una vez finaliza, da pie a posibles preguntas de los alumnos. Nuestros chicos y los de Epsom, que también venían preparados, realizan alguna de estas cuestiones aunque, por desgracia, el tiempo se agota y no pueden más que hacer tres o cuatro cuestiones. ¡Lástima por algunos que tenían ilusión en hacerla pero alegría para otros que preferían no tener que hacerlo! Qué le vamos a hacer, la vida en el Reino Unido, como en otras partes, no es justa, jaja. Para finalizar la visita, nos hacen un breve recorrido por las instalaciones y podemos observar retratos de antiguos alcaldes, ¿sabías que la duración de su mandato es de únicamente un año y que todos ellos tenían otra profesión que no estaba relacionada con la política? El alcalde se despide de nosotros, foto de grupo y hasta otra Mr. Woodbridge.

Para finalizar la jornada nos dirigimos a las instalaciones deportivas al aire libre de la localidad y entre todos organizamos una serie de juegos en la que casi la totalidad de ambos grupos (excepto dos o tres convalecientes leves) participa de los mismos. Unos/as optan por el fútbol, otros/as por el brilé o balón prisionero y los/as menos por el baloncesto.

La cuestión es que hemos pasado una tarde diferente y divertida, que los/as alumnos/as han conocido nuevos compañeros/as y que ya tenemos una experiencia más para guardar en nuestra mochila. Next stop, Kingston upon Thames.

HAPPY BIRTHDAY DAVID MOINELO!!!

Aquí os rapaces momentos antes do inicio da actividade do día, Riverside Walk ao carón do Thames.

Unha cousa levou a outra e ahí no medio da praza os rapaces anímáronse a cantarlle o cumpleanos feliz entre outras cancións.

Atención non sabemos se David pediu desexo ou non, pero ao rato apareceron dúas rapazas, as cales resultan ser coñecidas por expedicións feitas días atrás en Epsom algúns dos nosos aventureiros.

A cuestión é que as rapazas querían levarse un recordo, polo cal como monitor medio guai ofrecínme a facer unha foto delas có grupo. Bieito a outra parte da dupla de monitores como o outro monitor medio guai, moveu as súas redes sociais e foi capaz de conseguir está foto, a cal tivemos que retocar por razóns obvias.

O paseo máis ben foi curto. Ao igual cás gañas de facer unha actividade en conxunto cás rapazas de Cobham. Bueno sempre hai unha excepción, Sergio. Sergio esa é a actitude que nos gusta aos monitores! Quixera poder prometerche un pase para algunha actividade molona do Concello de Vigo, pero a verdade que non teño o teléfono persoal de Abel Caballero. Pero seguro que algún dos rapaces ten o Instagram de Abel, e cho pode pasar.

con Saad, o activity leader

HAPPY DIVALI!!!

Algúns dos rapaces tiveron a oportunidade de celebrar o Divalis. O Divali é a entrada ao novo ano hindú, é unha das noites máis significativas e alegres do ano. Durante o Divali a xente estrea roupa nova, comparte doces e fan explotar petardos e fogos artificiais.

Sábado 22. Londres.

HAPPY BIRTHDAY MARCOS HERNÁNDEZ!!! 

Visita ao British Museum, enormeee, estuvimos 2 horas que non dan para apreciar todo o que ahí hai.

Roubado de foto

Esperando o bus para chegar ao museo

Acordeime de vos mamis e papis

Pola tarde puxemos rumbo a Camden Market, zona que conta con múltiples postos de comida na rúa, tendas de souvinirs como tendas alternativas para comprar ropa, complementos, música, artesanía…

Como ven sendo tendencia pedímoslle aos rapaces que compartan fotos súas onde estén para compartir no blog, caso pouco ou nulo. Polo cal lamentamos non poder compartir foto ningunha de Camden Market xa que non chegou ningunha.

Como ven sendo costume os rapaces veñen a pedirnos as cousas no último momento. “Queremos ir a cear entre “”Nós” “. A xestionar cás host families e coordinadora, hora límite as 9 p.m.

Domingo 23. Greenwich.

Ou ese era o plan inicial. Xusto ás 8.30 nos avisan que a guía non se atopa ben. E despois de madrugar e ter os billetes, pómonos rumbo a Londres. O certo que antes de subir e en conxunto cá compañeira monitora de Cobham, xa que o grupo de Cobham tamén tiña a misma guía, decidimos ir ao ao Natural History Museum, para o cal tivemos que baixar en Wimbledon, iso sí non foi todo tan doado como parece. Pam a nosa coordinadora local, un 10 para ela, xa que é o noso mellor apoyo para sobrevivir esta experiencia, xa tiña arranxado outra guía, o certo é que o día non acompañaba, ao menos neses momento chovia e non parecía parar ao largo do día, aunque sí o fixo. En resumen non puidemos ir ao museo de historia Natural pero quedou pendente para a tarde.

Así que despois de estar parados en Wimbledon tomamos dirección Waterloo, e fomos a Covent Garden que eles, os rapaces non se acercaran o primeiro sábado, zona de mercado mais tradicional dentro de Londres centro. A permisa é que tiñan tempo libre ata ás 2, pero que pasasen ao menos unha hora polo mercado, xa podo decir que ben poucos andiveron, contados cós dedos dunha man.

Despois de asentarnos e ver o tempo que nos levaba estar ás 4.30 no museo, hora da reserva, ampliamos o horario.

A viaxe de volta foi intensa, para comezar vacouse o museo á vez, centos de persoas, o metro abarrotado, o tren, e por último os buses, e tendo en conta que é domingo non operan cómo mesmo horario que pola semana pffffff (resoplo).

Se non o vexo non o creo, despois de 10 días por fín os nosos tres señoritos chegan á hora, incluso 5 minutos antes. Este é o reporte da mañá.

A tarde coma sempre é unha sorpresa, inclusive para os monitores, hoxe programamos a visita ao museo local de Kingston. Un museo pequeno o cal non se pode ver en pouco tempo, iso sí creo e así o digo que por pouco que interese, que a metade este sentado de calquer maneira no chan ou inclusive tirado no chán cóma nenos de infantil/primaria non procede en absoluto. De feito nin fotos hai da visita para evitar o bochorno a algúns dos pais e nais.

Para a seguinte actividade, houbo que aplazar o comezo da actividade ás 15.30, se ben tivo que atrasarse 45 minutos xa que os nosos rapaces, eles moi xenerosos quixeron esperar ao grupo de Cobham, cando digo ao grupo digo as rapazas ou parte delas.

CHALLENGE

In groups of 6. Take photos, ask permission and be respectful:

1. You lying on the ground speling the word “VIGO”( 2 Groups together)
2. Someone with a football T-shirt or any ítem of clothing.
3. In the supermarket,find a product that costs £99
4. In the supermarket, hold in your hand your favourite drink
5. Someone with a dog
6. A Telephone box
7. At least a group of 4 people together, not yourself
8. Someone wearing a checked shirt
9. A board game
10. A selfie of your group, with a Fish & chips shop in the background
11. A place to eat Asian food
12. A market stall in the market place
13. *Four of you crossing the rainbow crosswalk like The Beatles in Abbey Road
14. *Nice and gently ask someone that looks like your mum or dad and take a photo
15. *Halloween sweets

Resultados:

Grupo de Jaime, Pablo del Valle, Alejandro Moraña, Nacho Couto, Mateo Agra, Adriana González, Ana Rodríguez. Correctas 2, 3, 4, 5, 6, 7, 10, 14, 15; invalidada 13. Nota 9/15. Os máis ordeados.

 Grupo Sergio, Pablo, Eiró, Kike, Hugo, Carlota e Vega. Correctas 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 15; invalidada 12. Nota 12/15. O importante é participar.

Grupo Gabrielillo, Mateo, Jorge, Emilio, Marcos, Lucas, Rodrigo, Eva, Blanca e Carmen. Correctas 2, 3, 4, 5, 6, 8, 11, 12, 13. Nota 9/15. Girl power & boy power

Grupo David, Marcos Giráldez, Nacho Romano, Alejandro Martínez,, Daniel, Duarte, Bea García, Martadela. Correctas 6, 11, 14. Invalidadas 4, 7, 13, 15. David só ante o peligro.

No podio final entran todas e todos os que participaron durante o challenge, o cal non son todos os rapaces deste grupo, as fotos o demostran, as actividades son obrigatorias, tanto por respecto aos compañeiros e aos monitores que nos implicamos en preparar actividades máis amenas e educativas con respecto ao programa e procurar xuntarvos có grupo de Cobham. Agradecementos as rapazas de Cobham que se implicaron na actividade, e as monitoras. Hai un empate entre os equipos de JAime, Sergio e Gabriel. Pero sen dúbida o MVP é David.

DESEXO QUE AS FORMAS NO DÍA DE MAÑÁ NO BRITISH MUSEUM SEXAN AS CORRECTAS.

Good morning Kingston!!!

Sale el sol, los chicos se levantan, have the breakfast, cogen el autobús y llegan al centro educativo. Hace acto de presencia el grupo al completo y la puntualidad sigue en su línea ascendente de mejora, seguimos persiguiendo el objetivo propuesto: la última semana todos puntuales sin excepción. Ya no sirven las excusas de no conocer las líneas de transporte, estamos seguros de que son unos expertos en eso, pues se mueven bastante más que los monitores en su tiempo libre; aunque siempre por las cercanías de la localidad, todo hay que decirlo.

Hoy las clases se desarrollan de diferente manera pues los profesores, Mike y Mayra, deciden unificar sus respectivos grupos en uno solo e impartir las clases juntos. No está mal compartir distintas metodologías didácticas, ver cómo los alumnos responden a ellas y los resultados que dan; al finalizar les preguntamos a los chicos qué tal les ha ido y la mayoría quieren repetir (incluso alguno cambiar de profesor/a, jaja). Les hacemos ver que esto no es posible pero nos alegra ver que la valoración general fue positiva.

Recuperamos fuerzas en la cafetería del centro y organizamos la actividad de tiempo libre de la tarde. Con Pam, nuestra coordinadora local, organizamos una actividad conjunta con el grupo de Hollyfield que esperamos que sea del agrado de nuestro chicos; a ver si de esta manera se animan a conocer a nuevos grupos de estudiantes que realizan el mismo curso que ellos.

Nos dirigimos al centro de Kingston donde nos reunimos con Fara, nuestra monitora local para hoy, y el grupo de Hollyfield. Animamos a nuestro grupo a que se presenten individualmente en inglés pero no da resultado, en el fondo no son tan extrovertidos como quieren aparentar, jaja; we should to practice the social abilities. Comienza a llover un poco, pero nada a lo que no estemos acostumbrados en nuestra tierra, así que nos dirigimos a nuestro destino: ¡¡TRAVESÍA EN BARCO POR EL TÁMESIS!!

Llegamos al muelle donde nos espera un pequeño ferry y, después de saludar al capitán que nos va a llevar, entramos todos en el bote. Lástima de la lluvia, desde los asientos de arriba las vistas son más espectaculares; sin embargo, los dos grupos buscan asiento y parecen sentirse cómodos cuando comienza la travesía. Amenizando el viaje está Jaime que, con su altavoz portátil, hace las veces de DJ y nos envuelve a todos en ritmos urbanos al tiempo que recorremos la ribera del Támesis.

                                    Desde el interior del barco, podemos observar a los patos en la superficie del río, algunas garzas sobrevolar por encima de nuestras cabezas que, tras una pausa de la lluvia, comienzan a asomar en los asientos superiores del ferry. Se agradece que la tarde está abriendo.

Llegamos a nuestro destino, Hampton Court Park y abandonamos el bote, no sin antes despedirnos, see you another day captain!!

Como nuestros chicos ya conocen bastante bien la zona, tras consultarlo, optamos por el regreso a Kingston donde les permitimos disfrutar un poco de su tiempo libre antes de regresar a sus respectivas casas.

Dejamos atrás una jornada diferente y otra experiencia más para anotar en nuestro cuaderno de bitácora!!

Despois de moitos días temos unha boa nova, contamos con todos os integrantes do grupo.

A verdade que os rapaces conmigo falar non falan inglés, pero de vez en cando collo algún despistado para que fale en inglés 5 ou 10 minutos conmigo e que se solten falando o tema da igual, o caso é practicalo. Onte tocoulle a Mateo Agra, hoxe por iniciativa propia Hugo (repite, debe de ser que non o fago tan mal jajaja) e despois adxuntamos a Sergio.

Let’s talk

Por finnnnn, hoxe saímos de Kingston, bueno os rapaces teñen moito apego a Epsom no seu tempo libre, pero o dito hoxe a actividade da tarde fóra de Kingston. Dirección a Richmond e Richmond Park. Durante o traxecto de ida, Bieito como animador sacou da manga/móbil unha app con preguntas diversas as cales tiñan que responder o máis rápido posible e correctamente claro está, os rapaces decantáronse polas preguntas relacionadas có Deporte.

A visita rápida a Richmond, barrio “posh” según Saad, realmente foi unha visita de postín, os rapaces tiñan gañas de ir a Kingston para quedarse, porque será será?

Seguinte parada Richmond Park, compartiría unha captura de pantalla das súas dimensión pero queda horroroso. A buscalo en redes papis e mamis! Chegaron cá mesma motivación cá que van aos parques cando non van as rapazas, máis ben escasas. Vendo o panorama e que non tiñan gañas de facer o amago de moverse, pois a un que non ten que ter conexión Wi-Fi para conectarse á realidade…

“Bieito seguen ahí os rapaces parados na entrada?” – “Sí, algún sen conexión Wi-Fi, por?” –  “Nada, vamos a darlle motivación para moverse polo parque, que se queren marchar antes a coller a liña de bus para Kingston que espabilen e me atopen”.

Mensaxe resumido ao grupo: SE QUEREDES MARCHAR ANTES DÁS 16.30 TEDES QUE ATOPARME, ESCONDIDO VOS ESPERO, APURADE.

By Emilio

By Sergio

By Pablo Montero

A pesar dos esforzos iniciais por atoparme os ánimos iniciais parece que foron decaindo. Nacho Romano e Mateo Martínez no seu intento de atoparme usaron o comodín da chamada, lamentablemente o meu móbil estaba en silencio ohhhhh bó intento mellor sorte para a próxima;). Os minutos pasaban e non chegaba ninguén, 16.25 baixo dando por finalizado o escondite (Hide-and-Seek).

“I LOVE IT WHEN A PLAN COMES TOGETHER” Hannibal Smith, The A-Team

A imaxe do grupo a miña chegada, xogando un rondo cunha pelota que atoparon. Na súa cabeza por fin nos ímos.

Hugo non te queixes o prometido é deuda:

I have been more or less one week in England.These days I was meeting some friends. It´s the first time that I live with a friend in a house and I like this experience. I also live with new parents of an other country. My English teacher in Spain told us:”The first days will be hard to communicate with the Englsih family but after with practise we are going to do it very well”. She was right the first days I needed the arms and the language to communicate with them, but now in the eight day my host mum told me that I’m having a fluence English and for me it is easier to communicate with them than at the first begining days. The words that she said made me very happy.

…

O primeiro que participa activamente no blog, a ver se se anima algún máis e comparte a súa experiencia cá host familly ou có idioma. Certo que tampouco me ten que pasar a actividade extraescolar con Bieito (Hugo que nos ímos coñecendo).

En castelán ou galego por whatsapp me serve, e unha foto sempre axuda.