Outro día por aquí, familias.

Hoxe tocou un bus de dous pisos para irmos ata Clacton-on-Sea, unha localidade costeira turística a unha media hora de Colchester (de feito algúns dos vosos rapaces viven bastante preto). Para facer as actividades acompañounos Lucie, unha rapaza ben riquiña que é persoal de actividades do St. Andrew’s College, e que tamén nos acompañou á nosa visita do primeiro día a Cambridge. Os vosos fillos xa a queren tanto que ata a ensinaron a falar en español…

Chegando ao peirao de Clacton-on-Sea

Había vontade de pasalo ben

A principal atracción de Clacton-on-Sea é o Clacton Pier (o peirao de Clacton), que se caracteriza porque é un peirao antigo que ademais ten unha especie de miniparque de atraccións e que semella sacado dunha película americana.

Como as festas de Coia, pero en inglés

Daniela deulle unha tremenda paliza a Paloma na dance machine

Moi de peli americana

Os que quixeron tamén puideron ir á praia, incriblemente ía calor e a auga non estaba tan fría.

Jaiwick Beach, co Clacton Pier ao fondo

Volvimos coller o bus para visitar a nosa cidade anfitrioa, seguinte parada: Colchester que, por se acaso non o sabedes, é unha cidade do sueste de Inglaterra que pertence ao condado de Essex.

Chegada a Colchester, entrada do Castle Park

O primeiro que visitamos foi o Hollytrees Museum, un museo que está situado nun edificio de estilo xeorxiano e que dispón dunha colección de obxectos (reloxios, xoguetes, roupa…) que permiten representar a vida da época. Ao comezo, os rapaces non parecían moi convencidos, pero polas fotos parece que non o pasaron tan mal, como o vedes?

Alba, Carlota, Elisabeth e Antía abraiadas coa casa de bonecas

Lola axudando a Dani co traxe de maid (doncella) da época

Proba superada para Diego, que logrou saír das fauces da ra

Despois de tantas «emocións» aproveitamos para descansar nas inmediacións do Castle Park, para xantar e xogar ao Tabú, que nesta ocasión consistiu en averiguar unha palabra inglesa, pero só describíndoa en inglés e sen poder dicila expresamente.

Tempo para descansar e xogar

Por último, tiveron tempo libre para facer o seu primeiro percorrido e ter unha primeira toma de contacto coa zona do centro da cidade: visitar cafeterías, ir ás tendas ou, simplemente, pasear. A única condición era que tiñan que facer enquisas e parar á xente pola rúa para practicar o seu inglés  («que é o mellor da cidade?», «que mellorarían?» etc).

Paloma entrevistando en inglés a un transeúnte (unha futura xornalista, quizais?)

E por hoxe isto é todo. Mañá xa tocan clases no college, que non vai ser todo inmersión cultural. Good night!

Ola! Por aquí andamos de novo.

Esta vez tocounos un minibús só para nós, que nos levou ata Dover. Esta cidade portuaria ao mellor vos soa porque é o nome dun popular grupo español de música dos 90, pero realmente é coñecida polos seus acantilados brancos e porque ao outro lado do Canal da Mancha divísase Francia.

«Viguismo» polos catro costados en Dover

Acantilado entre Alex e Alba; Lola, Carlota e Uxía; e Canal da Mancha a carón de Diego e Antía (de esquerda a dereita).

Esta vez tamén nos acompañou Priyanka, aínda que varios dos rapaces estaban empeñados en chamala Bianca (máis fácil, iso si). Unha vez eb Dover, tiveron algo de tempo libre para camiñar polos sendeiros e apreciar esas fabulosas vistas. Como curiosidade, tamén había unha casetiña chea de libros de segunda man que podías mercar e logo proceder ao «autopago» (non sabemos se funcionaría moi ben en España, British style).

Despois, a media hora, chegamos a Canterbury, Patrimonio da Humanidade e principal centro relixioso do Reino Unido, e aí tamén tiveron tempo libre para visitar todas esas rúas medievais cheas de tendas e cafeterías encantadoras.

Os nosos rapaces polas rúas pintorescas da cidade

Os tres mosqueteiros en Canterbury

Amizade, tamén en Canterbury

Como non, tamén houbo tempo para compras e mesmo para probar outfits do máis colorido.

Gabriel luce modelo temporada verán-Canterbury 2022

E incluso nos pareceu ver á mesma raíña de Inglaterra!

God Save The Queen

Por último, collimos o bus de volta e en dúas horiñas estabamos na casa. Mañá quedamos máis cerca. Lémonos!

Boa noite, familias, avisamos que o post de hoxe ven cargadiño de contido 🙂

O primeiro que fixemos esta mañá foi collermos este bus tan chulo, que semellaba que estaba patrocinado pola mesmísima Royal Family, para a nosa primeira visita a Londres. Hoxe a encargada das actividades do college que viu connosco foi Priyanka, a cal se ocupou, ademais, de guiarnos pola cidade ata o Science Museum (Museo das Ciencias de Londres).

Un bus very British

A viaxe durou unhas dúas horas, amenizadas no comezo por unha banda sonora e uns cánticos moi patrios para, seguramente, contrarrestar os dos italianos do día anterior; por outra banda, outros xogaron en liña ao Uno … É dicir, que cada un o levou como ben puido.

A viaxe non pintaba mal, non

Unha vez que chegamos, fomos directos ao museo e aí cada un elixiu a súa propia ruta polas salas, aínda que algún se queixase porque visitar un museo de ciencias non era a súa cousa favorita na vida.

Na entrada do museo, algunhas caras máis «emocionadas» que outras

Ao saírmos do museo, Priyanka levounos a Hyde Park, o maior dos catro parques «reais» que hai na capital, para xantar e descansar un pouco. A algún mesmo lle deu tempo de durmir unha sestiña ou tomar o sol… e aínda que aquí non está facendo tanta calor como vai aí, tampouco quedamos atrás.

Picnic en Hyde Park

Unha vez que rematamos, tiramos cara á zona de Oxford Street, unha das rúas máis comerciais da cidade, e alí os vosos rapaces tiveron tempo libre para pasear ou facer compras (que digo eu que algún souvenir vos caerá). Cando rematamos, ao ser sábado e ademais verán, Londres estaba moi cheo de xente, pero como cidade cosmopolita, de xente de todas partes do mundo. Motivo polo cal nos custou un pouco chegar ao punto de saída do bus de volta.

E como o día non podía acabar aquí, ao chegarmos, a rapazada tiña organizada unha actividade de «Festa dos anos 80» co resto do alumnado internacional do college. Con todo, antes tivemos que pasar rapidiño para cear, nalgún caso unha comida ben churruscadiña; como «proba do delito» a seguinte fotografía (grazas Hugo S. por este documento gráfico).

Elixan a opción correcta: (a) sola de zapato; (b) hamburguesa

Chegou o momento da festa e, aínda que finalmente a música dos 80 brillou pola súa ausencia, porén o que si houbo foi «pelexa de bolas» e «musicote» destes últimos anos. Tamén vos diremos que ao comezo non parecían moi emocionados, pero algúns o deron todo ata o último intre.

Hey, Mr. Dj!

O despois

Como fin de festa tivemos unha sorpresa desagradable, xa que Hugo S. perdeu o móbil, pero grazas a que nos mobilizamos entre todos, e os vosos rapaces e rapazas non dubidaron en buscar e preguntar, finalmente logramos recuperalo. Que alegría levamos! E, sobre todo, os vosos fillos un 10!

E isto é todo por hoxe, case nada, un día moi intenso. Mañá toca outra excursión. Aburiño!

Ola de novo! Hoxe foi o primeiro día oficial no college da universidade e xa tocaba facer as probas para que despois poidan incorporarse ás clases segundo o nivel que lles corresponda a cada un. A espera fíxose un pouco longa, porque chamaron a todos os grupos de italianos e deixáronos para o final (como se di: «o mellor para o final»).

Un pouco de nervios antes da proba de nivel

Tiveron varias probas ao longo do día, das distintas destrezas, con pausas polo medio e, como non, unha pausa grande para o lunch, para coller enerxías para a seguinte. Así que a «inaugurar» a tarxeta que nos deron na uni para poder xantar nas cantinas.

Aquí unha mostra da comida

E parece que a cousa non foi tan mal porque polo que nos dixeron en petite comité o nivel dos vosos rapaces é moi bo. O próximo día de clase xa saberemos os resultados.

Mañá toca excursión a Londres, seguiremos informando por estes lares británicos. Deica mañá!