Bo día, xa desde o noso Vigo.

Onte espertamos moi cedo para coller o bus ás 7 da mañá desde Colchester ao aeroporto de Gatwick, despedirnos das host families e da «organización»; aínda que logo saísemos máis tarde «grazas» ao packed breakfast do college.

O importante e que non houbo tráfico de máis e chegamos ben a Londres. Despois de pasar o estrés da facturación (algunhas tiveron moooita sorte co peso extra) e do control de seguridade, tivemos tempo para «respirar» e facer unhas últimas compras ou xantar algo (e outros ata tiveron tempo para que lles deran unha masaxe capilar haha, non si, Pablo e Dani?).

Lola, nunha cadeira tamaño XXL no aeroporto de Gatwick

No aeroporto atopámonos cos outros grupos de PILI Vigo que xa viñeran connosco á ida, os grupos de Docklands e de Swansea. Embarcamos con atraso, pero sen ningunha complicación no voo (Elisabeth non cumpriu os seus vaticinios «meiguiles» e tivemos un voo tranquilo) para chegarmos ao aeroporto de El Prat.

Aquí a cousa tamén estivo tranquila, agás que polas malas indicacións do aeroporto non sabemos como fixemos e ao final tivemos que volver a pasar o control de seguridade, cousas que pasan. Algo de tempo libre, algúns estiveron xogando a «El pueblo duerme» e segundo voo, esta vez case en hora.

Lola, Uxía, Carlota, Diego, Elisabeth e Lara na cola do embarque

Deixámosvos por aquí tamén algunhas das fotos en pleno voo, últimos momentos de estar todos xuntos.

Saída de Barcelona

Alba, Antía e Anxo compartiron fila

Antía «a nosa princesa» ata no último intre

Chegada a Galicia calidade

E chegou o momento final, con recollida de maletas incluída, que parecía aquelo un xogo porque ían saíndo por contagotas nas distintas cintas de equipaxe. Iso si, quedounos por facer a foto final de todos á chegada, pero entre tanta lea, despedidas e apertas nin nos deu tempo.

E chegou o final desta aventura

Pola nosa banda, Cris (Criso) e Joaquín, esperamos que este blog achegase un pouco as vivencias da vosa rapazada por aqueles lares. E, por último, rapazas e rapaces, queremos dicirvos que foi un pracer compartir esta experiencia convosco, sodes un grupo majísimo, non puidemos estar máis contentos de tervos con nós e nunca vos esqueceremos. Agardamos que ademais de (algo de) inglés, e de non botar de menos a comida da cantina, aproveitarades esta adaptación cultural e persoal e que vos quede para sempre como unha grande experiencia e un bonito recordo. Moitas grazas por todo!

Ata sempre!

Joaquín e Cris

Ola, familias!

Como todas as historias esta tamén está a chegar ao seu fin e é que hoxe foi o último día de clases (e de cambios de grupo) no St. Andrew’s College.

Despedímonos tamén da cantina e da súa «elaborada» gastronomía británica, si, será o que máis botaremos de menos, sen dúbida (hahaha, risiña irónica).

Os vosos querubíns foron a clase durante toda a xornada e ao finalizar o día tiveron o «momento da graduación», a algún ata se lle saltaba algunha bágoa de emoción despois de todas as vicisitudes que pasaron no college… pero xa vedes, proba superada! Parabéns, rapazada!

Déixovos aquí un feixe de fotos do momento que seguro quedarán para o recordo.

Entrega de diplomas pola organización a Claudia

Anxo recibindo o seu diploma

A entrega foi un «momentazo» (Uxía concorda)

Hugo S., Alexandre, Carlota, Alba e Elisabeth con cadanseus diplomas, well done!

Agora toca acabar de facer as maletas, agás algunhas das nosas rapazas: Daniela, Lara, Lola e Antía, xa que as súas familias invitáronas a unha voda inglesa de tarde, si, como o ledes, pero non imaxinedes algo similar a unha voda española, con dicirvos que o menú principal son sándwiches dicímolo todo. Toda unha experiencia, sen dúbida.

As nosas rapazas de «damas de honra» coa noiva

Mañá toca «madrugón», desexádenos sorte para que non haxa ningunha complicación de camiño. Nunca mellor dito, atá mañá! En breve estamos aí! 🙂

Ola de novo, familias!

Xa nos estamos achegando á conta atrás desta experiencia en terras inglaterrienses (como diría Lola).

Como todos os días de excursión, recollimos no college o noso pack lunch (por se non vos lembrades o kit está composto por: sándwich, bolsa de patatillas, mazá cortada en cuarteiróns e un sobre de iogur líquido de sabores). É moi probable que algúns dos rapaces non queiran volver ver un sándwich na súa vida… e devezan á súa chegada por algún produto patrio: «aviso a navegantes».

No bus, camiño ao centro de Colchester

Hoxe despedímonos do centro da cidade de Colchester que, recordemos, é a cidade máis antiga de Inglaterra. Deixámosvos por aquí algunhas das fotos, para que vexades un pouco como é.

“Jumbo” Tower of Water (depósito de auga da época vitoriana)

Parte da muralla medieval

Portas de colores (Lara seguro que as fotografou, moi fan)

Primeiro quedamos nas inmediacións dos xardíns do castelo, para decidirmos como distribuír o tempo libre o resto da xornada.

Algúns aproveitaron para mercar os últimos agasallos, pensar como vai entrar todo iso na maleta… ou cambiar a unha mochila un pouco máis grande (xornada de compras e reflexión). Tamén houbo tempo para outros plans, por exemplo, esta panda decidiu ir tomar un xeado ou un milshake.

Todo o mundo contento no Kaspa’s (si, o nome do local non tería bo marketing en España)

Rapazada e máis eu comprobando a calidade do produto

Despois de percorrermos todos os recantos da cidade, tocou o «momento despedida». Nesta ocasión tamén de Lucie, a monitora de actividades do college que nos acompañou practicamente a todas as excursións. Seguro que os rapaces a van botar de menos.

Onde está Lucie?

Parte dos nosos rapaces con Lucie

Mañá último día, coas clases e a «graduación» como colofón final. Xa queda nada! Boa noite!

Boa noite!

A nosa rapazada compartiu este domingo coas súas familias de acollida e é que xa estamos na recta final, o próximo xa o compartirán convosco e estamos seguros que sairá algunha que outra anécdota dos domingos anteriores.

Hoxe houbo plans para todos os gustos, desde máis tranquilos ata máis animados, preto de Colchester ou non tanto…

Por exemplo, Dani e Diego estiveron en Londres, concretamente no estadio olímpico e sede do equipo West Ham United. Planazo!

Pola súa banda, Sabela e Anxo tiveron o típico día «domingueiro» de centro comercial; estiveron no Lion Walk Shopping Centre de Colchester.

Entrada con moito floreo

Chocolate paradise

Sabela na sobremesa (falando quizais dalgún dos libros de Yuval Noah Harari?)

Alba e Carlota sempre fan plans moi diferentes coa súa host family, hoxe foron ata Brightlinesea a atrapar caranguexos, vaites!

Preparándose para a captura no peirao de Brightlinesea

Elisabeth e Uxía tiveron plan caseiro con Coral e Claudia e cociñaron nada máis e nada menos que catro tortillas de patacas! Non sabemos se con ou sen cebola, pero a este paso vémolas montando, como mínimo, un restaurante de tapas.

Equipazo de chefs: Claudia, Elisabeth, Coral e Uxía

Perspectiva I das tortillas (cortesía de Coral)

Perspectiva II das tortillas (cortesía de Uxía)

No caso de Pablo e Juan fixeron un plan nun sitio próximo, nun pobo chamado Wivenhoe, que como vedes é ben bonitiño.

Pablo e Juan coa súa host mother (de dereita a esquerda)

Alonso e Germán tamén tiveron un día do máis caseiro, cun gran xantar familiar e logo coa visita á casa da filla da familia. Tamén desfrutaron do seu momento coas mascotas da casa e é que nótaselles ben que lles gustan os animais.

Germán e Nala fixeron boas migas

Sadow devece por Alonso

Cóxegas para Macy

Outras familias fixeron un plan máis cultural, como é o caso das nosas rapazas Antía, Daniela, Lara e Lola, que visitaron unha igrexa do s. XV en Colchester. Tamén estiveron con elas Alexandre e Hugo S., pero esquecéronse de inmortalizar o momento, unha mágoa! Iso si, a Antía aínda lle quedou enerxía para dar un concertiño en petite comité.

Igrexa de Stratford St. Mary (Colchester)

As nosas catro magníficas: Antía, Daniela, Lola e Lara

Antía, en pleno apoxeo artístico

Porén, outras das rapazas, como Carla e Paloma comezaron o día cun bo English Breakfast, xa que pola tarde volveron a Clacton-on-Sea para gozar das atraccións e, polo que se ve nas fotografías, seica o pasaron xenial na montaña rusa (unha máis cá outra haha).

Por último, algúns dos rapaces simplemente quedaron na casa a descansar. Día de relax e de non facer nada para Hugo C., Miguel e Gabriel. Ás veces, tampouco é mal plan.

Mañá máis ou, mellor dito, un día menos para rematar esta aventura. Lémonos!

Bo día, familias!

Onte visitamos por terceira, e última vez, a capital británica.

Comezamos cun paseiño polas rúas do centro de Londres, sempre atestadas de locais e turistas (coma nós).

A nosa primeira parada foi Brompton Road, onde se localiza o máis afamado e antigo (data do 1834) centro comercial: Harrods. Como é un dos centros comerciais máis luxosos do mundo hai seccións de «mírame e non me toques» das que pasamos totalmente sen parar, pero na que había moito bulicio de xente de países de Oriente Medio. Menos mal que nos queda a zona de sales e souvenirs, aínda que algúns dos rapaces fixeron algunha outra compra.

Antía e Anxo ben acompañados polas icónicas mascotas de Harrods

A seguinte parada foi Buckingham Palace, outro dos lugares emblemáticos londinenses. Sabemos que a raíña Isabel de Inglaterra estaba en «casa», xa que a bandeira ondeaba no alto, mais non saíu a recibirnos 🙁

Miguel en primeiro plano, coa bandeira de fondo

Onte para a rapazada foi un «día de festa» xa que se atoparon cos seus compañeiros de instituto do grupo de Teddington que tiñan o día libre en Londres.

«Colchester» e «Teddington» nas portas do Buckingham Palace

Hugo Silva e Anxo no medio da fotografía (gorro patrocinado por Hugo Alonso, á esquerda, grupo de Teddington)

Mesmo algunha ardilla achegouse a saudalos

Máis tarde dirixímonos ao epicentro turístico por excelencia, a zona do Big Ben, parlamento británico e London Eye (a noria), onde as rapazas e rapaces tiveron tempo libre.

Outro dos grupos aínda tiveron tempo de facer unha performance pola zona de Picadilly Circus e sen ningunha vergoña puxéronse a bailar éxitos patrios como A Macarena. Aquí vos deixo unha imaxe.

Eeeeh… Mararena!

E xa de volta a Colchester, tocou cear e despois actividade de discoteca. Podedes imaxinar que no seu último día de discoteca case temos que sacalos a rastro (literal), estaban alí dentro dándoo todo coma nunca.

Hoxe é día de familias, esperamos compartir algunhas fotiños por aquí. Pasade bo domingo!

Ola de novo!

Seguimos con cambios de clases por mor do novo alumnado estranxeiro que chega ao college, o que provoca unha lea na organización dos grupos dos nosos rapaces. Aínda así tiveron algún momento máis produtivo no que xogaron ao Kahoot! e onde todos e todas facíanse chamar Juan (e é que Juan xa temos un, inimitable).

Juan absoluto gañador 😛

Por outra banda, hoxe mostramos a Lara e Antía facendo vida, ou festa, coa familia de acollida de Lola e Daniela, xa que as súas host mothers son irmás e sempre acaban por se xuntar e facer algún plan (todo queda en familia).

As nosas protagonistas: Daniela, Antía, Lara e Lola

Mañá toca última visita a Londres, que aproveitaremos seguro. Boa noite!

Boa noite, familias!

Esta foi a nosa segunda volta a Cambridge e, como xa coñecemos un pouco máis a cidade, a nosa rapazada desenvolveuse como peixe na auga.

Ao chegarmos tivemos tempo de facer o lunch nun dos preciosos parques da cidade. Alí atopamos unha ONG que nos animou a participar nunha actividade para experimentar as dificultades que poden sufrir as persoas cegas.

Despois dirixímonos ao río Cam (de aí o nome da cidade) para facer punting. Isto vén a ser a navegación nun punt, unha barca tradicional inglesa semellante ás góndolas, mediante a propulsión cun pau que se apoia no fondo do río. Cómpre dicir que o pasaron xenial, mesmo que ás veces fixeran un chisco de atasco, sobre todo porque eran eles e elas as capitás ou os navegantes.

Momento no peirao antes de embarcar

Gabriel preparado para a navegación

Antía capitá, semella que está no seu elemento

Diego capitán, collendo o camiño máis «recto»

Daniela navegando e o resto da tripulación en pleno motín

Pablo non daba conseguido praza de estacionamento

Algúns estaban tan relaxados que ata tiveron tempo de sacarse algunha que outra foto.

Alex e Alba, chilling

Carlota e Anxo repousan mentres Antía fai o traballo duro

Ao acabar a actividade tiveron tempo libre en Cambridge e a oportunidade de comprar algún agasallo que lles quedara pendente (sei que algúns de vós non poderedes ter queixa, aí o deixo).

E para rematar, déixovos un bonus track de onte, xa que os nosos rapaces quedaron no centro de Colchester para cear así de ben (fáltannos as fotos dos que foron ao McDonald’s, pero entendo que non lles chamase tanto a atención).

Cea de españois nun italiano en Inglaterra

Mamma mia, bocato di cardinale!

Lola (e máis Juan) decantáronse polo sushi

Hoxe xa vedes que foi unha entrada de blog completiña. Mañá máis!

Por aquí andamos, familias.

Que tal vai a vosa semana? Nós estamos xa na conta atrás e quédanos só unha semaniña por estes lares.

Por unha banda, hoxe iamos dicir que foi un día normal de clases pero, como chegou alumnado estranxeiro novo, pola tarde tiveron cambios de grupo improvisados… entón, digamos que foi «normal dentro das circunstancias». Por outra banda, segue a haber graduacións na universidade, así vai ser un e outro ata o día que nos imos.

Cambiando de tema, esta vez foron Alba e Carlota as que quixeron compartir connosco as súas habilidades culinarias de onte á noite, e é que as nosas rapazas están feitas todas unhas chefs promovendo a gastronomía española; con esa tortilla de patacas, os pementiños de Padrón… os ingleses máis que encantados, claro.

Un almorzo «de foto»

En pleno proceso de elaboración «tortillil»

Quedou de 10!

Cáenos unha bágoa de emoción da boa pinta que ten todo

Mañá desconectamos do campus e viaxamos de novo a Cambridge, algunha aventuriña seguro que hai que contar por aquí. Boa noite!

Boas, familias!

Igual que o martes anterior, tocou día de actividades. Esta vez, non sabemos moi ben se pola onda de calor, pero os do «college» andaban un pouco máis apampados e, por exemplo, a actividade de conversa en inglés, aínda que ao aire libre e á sombra, foi moi «frouxa».

No punto de encontro esperando a primeira actividade («quen espera, desespera»)

Mentres, algunhas non perden o tempo e fan provisión dunha especie de iogur líquido de sabores que vén co pack lunch e que non ten moito éxito entre as demais. Quen será?

«¡Mi tesoro!»

Como vai moita calor despois estiveron a ver unha peli, Jumanji, pero polo que me comentaron non tivo precisamente moito éxito.

Diego (en diminuto á esquerda) escapando da calor… e de Lara

Pola tarde, algúns valentes, capitaneados por Dani, animáronse co tenis; outras déronlle ao Just Dance e a última hora, coa fin de estar nun espazo interior e combater esta calor, os nosos rapaces improvisaron carreiras con cadeiras e o xogo da pita versión zombi (creatividade non lles falta, como vedes).

Girl power!

Por certo, hoxe tamén foi día de graduación universitaria, sen dúbida outro día «perfecto» para levar capa negra e barrete… a 35º.

Que teñades moi boa noite, deica mañá!

Ola de novo, por aquí andamos.

O comezo de semana coincide cun día de calor abafante, agora xa podemos facernos un chisco a idea do que tivestes por aí abaixo…

Ao chegarmos esta mañá á universidade comezamos a ver xente demasiado emperiquitada, e a cousa era que había todo un «ambientazo» por mor das cerimonias de graduacións universitarias. É dicir, moito barrete, moita capa e moita animación.

Os vosos rapaces, pola contra, tiveron clase. Hoxe foi un pouco lea porque chegou novo alumnado, así que recolocáronos en novos grupos e, a verdade, a cousa saíu daquela maneira.

A rapazada, nunha das prazas, xusto antes da primeira clase do día

Para darlle un pouco de «vidiña» a esta entrada do día, Anxo e Sabela tiveron a ben compartir connosco como é un dos seus días despois das clases coa súa host family: primeiro, foron pasear antes da cea para celebrar a chegada «dun novo membro» da familia para, logo, mostrarnos o proceso de elaboración da nosa receita estrela… unha tortilla española (que ademais lles quedou ben bonitiña) 🙂

Velaquí o resultado final, seguro que ule que arrecende!

Vémonos mañá na seguinte entrada do blog. Abur!